腊月正月早惊春。
众花未发梅花新。
可怜芬芳临玉台。
朝攀晚折还复开。
长安少年多轻薄。
两两共唱梅花落。
满酌金巵催玉柱。
落梅树下宜歌舞。
金谷万株连绮甍。
梅花密处藏娇莺。
桃李佳人欲相照。
摘叶牵花来并笑。
杨柳条青楼上轻。
梅花色白雪中明。
横笛短箫凄复切。
谁知柏梁声不绝。
缥色动风香。
罗生枝已长。
妖姬坠马髻。
未插江南珰。
转袖花纷落。
春衣共有芳。
羞作秋胡妇。
独采城南桑。
胡地少春来。
三年惊落梅。
偏疑粉蝶散。
乍似雪花开。
可怜香气歇。
可惜风相摧。
金铙且莫韵。
玉笛幸徘徊。
东风太恶。惯弄香簸粉,吹到妆阁。瘦损花神,乍转冰魂,潘鬓休教染著。
当年素手斜阳里,笑画意、折枝衫薄。怪寻常、一样时光,锁断绮窗珠箔。
惆怅芳容去后,小庭但剩下,无数霜萼。笛里吹残,尚带春寒,人不如春有脚。
更阑月、转郎眠处,幸早赴、罗浮前约。梦醒时、软尽刚肠,怕想额边花落。
何须辨别。喜四时不断,花信连接。岂少园林,姹紫嫣红,芳菲惯引蜂蝶。
翻愁一瞬韶华老,便到了、飘零难拾。总逊他、朵朵鲜妍,耐得绮窗风雪。
珍重铜瓶供养,几曾借雨水,滋润苗叶。鼻观无香,眼孔多情,一种丰腮娇靥。
繁枝点缀天然态,恐误惹、玉纤攀折。祇怕教、尘染烟熏,不似斩新时节。
狼藉风烟知几秋,巍巍杰阁焕然修。
移来世外神仙宅,幻出云中天帝楼。
眺远但知以万象,养生应悟解金牛。
帝角他日分馀历,咫尺钧天得梦游。
繁如瑞雪压枝开,越岭吴溪免用栽。
却是五侯家未识,春风不放过江来。
一簇簇梅花绽放压低枝头,不用翻山越岭到处栽种,随处都可成活。
只是权贵之家却看不到梅花的坚毅品格,和煦的春风迟迟不肯到来。
五侯:泛指权贵之家。
折梅江上赠人行,此是东风第一程。从此不须凭驿使,看花直到豫章城。
湿云压地雪花乾,一日狂风十日寒。不管春光满邻屋,却从墙角借来看。
粉香销尽骨犹清,望断瑶台转有情。
便是百花无此分,看看事业到和羹。