寿客若为情,风流友麯生。
殿秋安晚节,为隐被香名。
曼衍南阳种,凄凉楚泽英。
见山应自语,今古几渊明。
车痕马迹遍江湖,且捲琴书又草庐。
芳草两堤三月暮,故人千晨一书无。
彼美矜寒夜,菲菲皎月痕。篴中吹有色,关外寄何言。
抗手期瑶草,高情命绿尊。方知倾盖地,已见白头恩。
洞壑容丘宅,灵源曹阮家。辟岩皆玉府,流水亦丹砂。
五色云方吐,千年树乃花。仙踪何处觅,徒挹紫城霞。
舟行逸兴起,日出群动分。欻焉黄山至,苍翠郁氤氲。
翩彼高枝鸟,斗啸岩上云。野叟指予言,西有公侯坟。
荆棘无时已,狐兔何纷纷。耕者侵为田,泉下无所闻。
徒然金匮里,纪载平生勋。叹息不成欢,恻恻归江濆。
琼巘盘雄国,青山出上州。未睹巴成字,初逢锦作流。
注峡将云下,回峰抱月留。使君栖宅兴,芳藻接毛刘。
骢马台前一片石,千载犹含郁林色。当时玉度凛归舟,此日高风播南国。
世人作官多好金,青凫白撰无厌心。君不见子孙转眼即销尽,能如此石留于今。
往年同入洛,此日各监州。惯见浮云改,相思野水流。
有书将远意,何处话新愁。莫为痴儿事,乾萤满案头。
泽国花成县,高秋桂作丛。具区千万顷,皓月一孤蓬。
乍可留山简,仍堪迟庾公。渚光摇薄雾,波响逐回风。
世界虚无里,人生泡影中。圆时非有相,明处尽皆空。
云澹澄如练,星疏炯若瞳。峰真为缥缈,树已近冥濛。
禹迹应非远,秦馀俨在东。菰犹飘露白,枫欲候霜红。
不暗心疑曙,无边目岂穷。山阴今夜似,彭泽几人同。
郢唱全飞雪,雄谈半走虹。商家欣有说,吴下惜无蒙。
岂是悲笼鸟,俱为羡远鸿。萍浮犹聚散,金石此情衷。
黄柳城边风雨多,白头宫女有遗歌。东坡《哨遍》无知己,赖有人间春梦婆。