东方犹冥冥,禽声在高树。却看檐际白,已照屏间素。
群动尚未作,微梦忽已去。因悟人生初,淡然无百虑。
起看庭中条,零落满朝露。青春若可留,吾与尔同趣。
劣不成行字半斜,低头空自笑涂鸦。拈毫羞被旁人见,故向晴窗下碧纱。
扁舟醉遍秣陵酒,华发归来犹梦思。春水绿波江总宅,夕阳红树小姑祠。
六朝往事吟诗遍,万里长江入画奇。最好白门烟柳色,请从东绢发枯枝。
客从罗浮来,遗我一枝琼。
仙风溢毫楮,夭矫冰雪清。
感怀畴昔夜,醉饮月中央。
青衣歌未竟,斗转参已横。
俯仰今成古,散聚若为情。
几回疏影裹,呼鹤引长鸣。
无人能悟此,空逐晓云行。
因子重欷嘘,聊以写吾生。
高阁凌云眼界宽,野烟碧树有无间。天边孤鸟飞不尽,陌上行人殊未还。
魏国几回时事改,汴堤千古夕阳閒。愁来重倚阑干望,崧少西头是故山。
圣人久不作,大道将已矣。吾生既无之,惟有幸夕死。
殷勤谢良友,远涉西江水。方从草庐公,共究鹅湖旨。
纷纷朱陆议,窃幸窥端倪。奈何执德偏,一聘翻然起。
春秋严内外,乾坤定冠履。西蜀已空亭,箕山仍洗耳。
迢迢返岩阿,惟当随鹿豕。
警盗何烦鼓夜挝,丽谯清昼卷高牙。春回和气一千里,雪与丰年十万家。
逋赋稍宽新得帖,军书不至早休衙。新年载酒须行乐,次第东风绕郡花。
桃笙乘势献微凉,纨扇无功送暑光。老病不嫌风露冷,莫教添作鬓边霜。
日日来看江上山,居人笑说使君顽。使君无事且乐此,尚恨尔来腰脚孱。
东华旅食逾十载,缁尘滚滚人如海。乡梦迷离意常醒,扪胸丘壑依然在。
此邦水与山俱清,我未来时熟其名。故交四方不可合,江云岭月知我情。
泰伯玄风远,延州德让行。阖棺追大节,树羽册鸿名。地户迎天仗,皇阶失帝兄。还闻汉明主,遗剑泣东平。朝天驰马绝,册帝□宫祖。恍惚陵庙新,萧条池馆古。万化一朝空,哀乐此路同。西园有明月,修竹韵悲风。