东湖山水绕柴桑,旧隐归来业未荒。兰泽秋风群雁下,草堂春雨百花香。
林泉久屈周颙节,诗酒今同贺监狂。人事已周身事遂,白头清世趣何长。
扉开日华早,路转霜花鲜。
游鸿得嘉客,健鹤随老仙。
舴艋野渡浅,略彴孤村连。
纡余盘龙外,杳霭乌猿边。
麦畦破冻划,稻架烘晴悬。
万鸦暗澒洞,只鹭明{左女右便}娟。
寺古缭虚嶂,房深贮澄涟。
珍鳞紫金睟,秀石苍玉挛。
住僧自缚律,爱客能逃禅。
老帖不容搨,枯琴尚堪弦。
出访文举碣,还息维摩毡。
窗晖梅枝月,帐郁柏子烟。
吸清饱蝉腹,拥薄攒龟肩。
忍寒如忍艾,望晓犹望年。
报明翠鲸壮,送暖红鳞妍。
读易坐方稳,搜诗去俄翩。
行行晋县垒,历历吴墓田。
森峭径绝壁,嵌空派危泉。
飞堕雪珂境,撼动冰轮天。
憩寂小养隽,挟酣急凌巅。
阁摧失杰咏,岩在余奇镌。
夕气生远屿,倦怀寄平川。
路旁柳如此,陌上花依然。
数年束强项,一日舒联拳。
大千自鹏鷃,方寸皆鱼鸢。
东风染芳碧,更着寻春鞭。
立冬杀气凝,清霜会晨朝。涤涤原野空,烈烈荆棘烧。
鹰饥肯为用,马寒意逾骄。旌旗带林莽,笳吹含风飙。
突围狡兽怒,得隽壮士嚣。老狐屈变诈,文雉输英翘。
讨伐顺天时,未许穷奸妖。翩翩马上儿,弓箭各在腰。
意矜百战雄,巧斗更相招。控弦落明月,飞镝来九霄。
虽虐终无伤,为乐固已饶。晚临清汝滨,寒水如落潮。
挥壶酌美酒,醉归遗皂貂。
西风一棹到仙城,话彻端州共此情。洒落自然天下士,高閒犹近水云声。
材华令子知名重,老大如君觉世轻。我病喜逢重九日,此中无地可同凭。
立屋聚群经,执经授诸儿。趋善务深畜,言行蹈前规。
譬欲种嘉禾,春膏力锄犁。一朝秀而实,刈熟当如坻。
遂为道德饱,用济斯民饥。庭木岂不美,凉阴奉遨嬉。
池水岂不深,濯热临清漪。作止既可乐,左右皆宜之。
瑶琴谁为弹,倚声奏吾诗。
客禁何时释,惊魂梦里归。深忧邻虎穴,那得并鱼矶。
草色欣欣茂,萤光个个微。残生苦多难,搔首掩荆扉。
山郭阴沈雪片稠,冻云重叠傍城楼。风回乱木飞花合,夜静寒窗素月流。
北望自谁旋气轴,南迁今始问冬裘。欲留蚁酒临春赏,正恐鹑衣彻夜愁。
白豕兮黄羊。竹挺挺兮茎方。顾异物兮心潜伤。我何为兮客殊方。
北风吹衣兮思故乡。
扬旌表四岑,环戟拥如林。已失千寻险,宁遗三穴深。
春蒐元有典,时育亦关心。解网商王德,光辉尚至今。
老色秋蒲晚,朱颜玉树春。年方贾生妙,诗似庾郎新。
黄墓初倾盖,青墩欲买邻。知君真似舅,笑我作陈人。