一天星斗浸楼台,今夜蟾宫四面开。上界高寒空色相,故乡风景胜蓬莱。
中年丝竹萦哀乐,旧梦邯郸感去来。此夕霓裳人尽咏,不知谁是谪仙才。
白露滴梧桐,秋声满太空。宾朋金谷里,歌舞玉楼中。
明月千家色,清尊几处同。那堪沧海客,犹自叹飘蓬。
丛桂花当发,良宵月正圆。旋沽村店酒,胜赏木兰船。
老志为渔长,鸥群以我先。秋江频下钓,盟好总忘年。
十分蟾影照人间,一片山河古影寒。
惆怅年年今夜月,人生能得几回看。
四海秋期逢此夕,九霄月色对长安。堪怜委地金波动,未厌沾衣玉露寒。
兔影才生云母帐,蟾辉忽烂水晶盘。悬知永夜关山外,鼓角风凄万幕看。
豫章城头百尺楼,三年明镜炤人愁。五老峰前秋色里,寸心折尽大刀头。
静听新人笑语声,天寒翠袖若为情。举头不辨山河影,坐看儿童斗眼明。
孤城急鼓转严更,步屧中庭午夜晴。
人世昏昏同梦寐,使星耿耿伴清明。
云开霄汉光华远,望极关河眼界平。
想见登临无限意,此身那得计浮荣。
迹苦江山滞,心悬骨肉求。况当明月夜,又是白云秋。
不省袁宏艇,那知庾亮楼。更携诸小阮,欢对一林幽。
十轮霜影转庭梧,此夕羁人独向隅。
未必素娥(é)无怅恨,玉蟾(chán)清冷桂花孤。
中秋月圆,月光洒在庭院,院中梧桐树影婆娑,我一人羁旅异乡,节日里看这月亮下的树影,时间缓缓过去,影子不知不觉的移动着。
遥看天上明月,想那月宫中的婵娟,现在也未尝不感遗憾吧,陪伴她的,毕竟只有那清冷月亮和孤寂桂树。
羁人:旅人。隅:角落。
素娥:指嫦娥。玉蟾:月亮的别称。