夭桃能紫杏能红,满面尘埃怯晚风。争似罗浮山涧底,一枝清冷月明中。
秋风江上垂纶客,知是严陵是太公?细水浮岚天与碧,斜阳炙面脸生红。
形容想像丹青在,岁月荒凉草泽空。日暮忽然闻欸乃,蓼花枫叶忘西东。
小艇临江岸,纶竿只漫垂。无鱼亦归去,不到雨来时。
谁送仙葩此地栽,綵云飞掌对蓬莱。雕阑玉槛围花发,不放金盘十丈开。
翠璧层层合,高松飒飒寒。白云昼不扫,常满石阑干。
江上春潮晚来恶,水气冥冥接篱落。忽看此景如此图,却怪当年何竹鹤。
天风吹云山雨收,明日焉知不如昨。蓉湖望眼尽鄱湖,几向东冈坐高阁。
瘦石护寒梅,盎盎回春意。借君铁笛声,吹起群山睡。
两山眉黛送春娇,十里平湖晓长潮。红入桃花青入柳,东风人立赤阑桥。
清晨蒙菜把,常荷地主恩。守者愆实数,略有其名存。
苦苣刺如针,马齿叶亦繁。青青嘉蔬色,埋没在中园。
园吏未足怪,世事固堪论。呜呼战伐久,荆棘暗长原。
乃知苦苣辈,倾夺蕙草根。小人塞道路,为态何喧喧。
又如马齿盛,气拥葵荏昏。点染不易虞,丝麻杂罗纨。
一经器物内,永挂粗刺痕。志士采紫芝,放歌避戎轩。
畦丁负笼至,感动百虑端。
三月莺花处处鲜,山居风物更幽妍。閒来结伴溪桥外,共坐厓头看瀑泉。