重江不可涉,孤客莫晨装。高木莎城小,残星栈道长。
袅猿枫子落,过雨荔枝香。劝尔成都住,文翁有草堂。
冈头老桧不记年,古父约以千龄传。
高枝凌兢倚北斗,低枝犹藏万岁烟。
蟠根直与地争固,不许蚓穴通黄泉。
阴森古怪神物附,雨晦每见蛟龙骞。
贤哉乐天真逸者,手植苍桧今宛然。
元和元丰五十纪,婆娑下委才及肩。
信此千龄尚虚云,几见海变丘陵迁。
乃知不为斤斧夭,不在涧底与山巅。
缶击何分秦胜负,璧还不是赵存亡。
最怜恃勇偏轻举,直挟君王冒虎狼。
襟怀潇洒浴沂天,家学相传几百年。外物莫贪苍玉佩,真才肯贾蜡黄鞭。
不平未用鸣东野,懒读难为诮孝先。赖有濂溪衣钵在,满庭风月浩无边。
促人机杼意殊深,彻夜啾啾不绝吟。
莫入五侯庭院去,青蛾红粉少知心。
蜻蜓斜日立帘钩,燕子新晴语柁楼。熠熠晚花随意得,茫茫春水此生浮。
无官可缓三人带,有子能胜十具牛。老大拂衣归去好,莼鲈何必待清秋。
独整王师陌上游,村庄儿女尽凝眸。请看我亦何曾异,毕竟人间不剃头。
未老鬓毛焦,心归向石桥。指霞辞二纪,吟雪遇三朝。连席频登相,分廊尚祝尧。回眸旧行侣,免使负嵩樵。
出必彰明盛,来当表庆隆。
野心知楚子,疐尾见周公。
仲德牵衣惠,乌孙饲乳功。
金行钟粹白,冬献莫雷同。
结屋俯清溪,萧然迥出奇。
书藏千万卷,梅浸两三枝。
入竹风声细,移花日影迟。
乐山仍乐水,何虑复何思。
菊有陶潜逸,兰无屈子悲。
娱情琴上操,遣兴局间棋。
对客频倾酒,临流剩赋诗。
要将閒度日,只恐道关时。
触目多幽致,留题总色丝。
细吟增敬羡,貂续匪佳辞。