六经原不为科名,爵判天人在此行。今日瓣香分献后,驱车归去自分明。
东海膏腴地,今年剧战侵。弭兵诸将责,宽赋圣人心。
鱼戏春云湿,鼍鸣海气深。裹疮怜战马,踯躅亦哀吟。
落叶山中寺,秋风江上台。
凤城双阙迥,牛渚片帆来。
繁吹暮仍急,清樽醉复开。
东篱菊尚晚,留取尽余杯。
不到潼川县,安知栈阁悬。城孤才得地,山拓渐容天。
树色旌竿直,江流藻绘鲜。神灵俨祠庙,一为指星躔。
属书不得陪春豫,结客何妨事夜游。
还胜南宫假宗伯,重扉深锁暗登楼。
门瞰青山侵草开,苦吟吟上最高台。
春风谁遣邻家去,成阵落花吹过来。
珠珑翡翠床,白皙侍中郎。五日来花下,双童问道傍。
到门车马狭,连夜管弦长。每笑东家子,窥他宋玉墙。
羡仲,侠士。
能诎伸,好奇策。
少游豫章,乏食,即行乞市中。
客游小四海,不裹千里粮。
饥从列士食,渴饮阿谷浆。
遗俗若委蜕,翩翩乘风翔。
纵横狭路间,褐夫视侯王。
诎信惟蛰龙,蓬累我所当。
城中乞食已,长醉胡姬傍。
千春万载此沈埋,坐乐轩中只暂挨。岂可便无题额处,相烦亲署小眠斋。
岁云莫矣百工休,独持千古供索游。丈夫礌落如天日,促促胡为升斗谋。
望尘下拜乃东市,山中茹芝可白头。呜呼此道弃如土,眼中历历圣贤蠹。
乡里小儿纥那歌,前辈先生八风舞。欲挽东流无万牛,抱膝长吟听更雨。