此地曾经歌舞来,风流回首即尘埃。
王孙芳草为谁绿,寒食梨花无主开。
郎去排云叫阊阖,妾今行雨在阳台。
衷情诉与辽东鹤,松柏西陵正可哀。
想到寻春意转慵,梅花落尽杏花红。呼僮钩起重帘望,不是东风是北风。
高城画角响西风,黄叶疏林已半空。午夜间愁镫影里,满怀凉思雨声中。
移山未可嗤愚父,失马还应比塞翁。落拓故人多似我,相期九日一樽同。
郝之玺,今已矣。
忆君弃我已三年,一棺裹骨黄泉里。
我欲呼君君不起,惨柏悲松声聃耳。
几茎瘦草不成丛,是我频来泪浇死。
亡者不生,生者必亡。
前后差期,鬼路茫茫。
譬如作客,指此为乡。
客倦归来,晚聚一堂。
君如有约君莫忘,我谨待君蝴蝶床。
曲径穿林滑,孤亭得地偏。池光团作露,山气动如烟。
疏簟偎凉月,枯琴韵涧泉。清欢能几辈,莫惜醉银船。
忆昔曾看禁苑花,恩深宁敢效《怀沙》。病收陶令三秋菊,贫卖青门五色瓜。
丘壑道存惟我辈,江湖归老已无家。不堪往事空搔首,独立苍茫起暮霞。
新绿成荫,啼鹃声里,恰好花繁似锦。折向吟窗赏玩。
娇妒榴裙,艳过珊枕。念韶光易晚,恐春去、顿添新恨。
属东君、护惜芳华,莫使雨风摧损。
开遍枝头浓润,一片丹霞,又记鹤林仙境。烂漫千房挹露,宫烛凝光,晓阳留影。
愿朱颜久驻,占年年、三春好景。更朝来、掩映晶帘,暗助玉台新咏。
孤屿鸟声碎,风飘玉照堂。鹤闲多远梦,人静有余香。
剩月孤云影,遥林残雪光。笛声吹又断,点入寿阳妆。
菱叶纤纤漾碧波,相逢不信十年过。曾经月夜听箫管,不卷珠帘拥翠螺。
柳色分明堤畔路,桂香零落客中歌。沧桑有感君知否,一任鸣蛩唤奈何。
嗟房之空兮,空且可居。门阑幽寂兮,孟氏之庐。清镫荧荧兮,有子读书。
昏夜勤勤兮,吾志硕图。皇天垂鉴兮,儿能成儒。终归泉下兮,无愧吾夫。