芳草连坡挂柳绵,春风卷地落榆钱。时光解与行人别,若有离情应泫然。
囚岂不乐有父母,囚岂不乐有室家。公行劫掠自取死,迫于穷饿情非它。
腥膻所得能几许,哭入东市肩相摩。呜呼法令难力救,囚乎囚乎奈若何。
酒醒残月在西厢,悄悄重城春夜长。何物与人清意思,瑞香花发一亭香。
君马匆匆赴信阳,虽云同郡似它方。村沙卷尽黄昏日,海水吹成半夜霜。
别恨不须青草色,归期当及小桃香。閒官冷局遥相望,两觉迢迢岁月长。
江湖有客卧孤城,每见银河眼亦明。万里长风吹不断,一番微雨洗尤清。
星辰白石参差乱,云气飞梁倏忽生。牛女东西波浪隔,夜寒天阔不胜情。
辛卯踰闽峤,淳熙出建关。瀰漫第五渡,险绝百重山。
近夏凉风发,新晴丽景还。翠烟飞缥缈,好鸟语绵蛮。
密树青罗幄,连峰碧玉环。野英纷剨剨,岩溜碎潺潺。
小艇横清泚,飞桥截碧湾。机舂流水激,架厂石崖悭。
紫笋和泥采,青梅带叶攀。未能供旨味,聊得悦慈颜。
取醉三杯适,攲眠一饷閒。自怜霜鬓白,人羡綵衣斑。
物色挥毫里,家山隐几间。狂歌聊尔耳,同志傥吾删。
寺因逸少曾为宅,峰自秦皇已得名。
不独山南称最古,故应江左号尤清。
路趋绛阙山梁险,奁隐金轮石镜明。
谁信尘埃倦游客,西风还许杖藜行。
先生高节昭流俗,未应名宦能羁束。
归来卜筑傍泉石,洒落轩楹照山谷。
外罗君子六千人,中有插架三万轴。
我尝一日坐其间,至今清兴犹堪掬。
潇洒新亭好,松长桂亦稠。
清秋集鸿雁,暇日劝觥筹。
既远含香直,何辞秉烛游。
主人情义重,终宴不知休。
翰墨场中老伏波,挥毫快马下晴坡。
三年睿主思献纳,千里疲民赖抚摩。
潇洒郡斋方在望,飘摇征棹未能过。
拟求墨妙辉衡宇,应有黄庭换白鹅。