柳色莺声亦快哉,此行不为踏青来。荷锄且莫悭筋力,树木先须辟草莱。
百尺扶疏终荫本,十年培植待长材。他时为栋为梁任,不负殷勤手自栽。
夜灯读书史,飘然抚予胸。
奇哉天下士,英雄见略同。
子长叹息?家事,谓势於人将有穷。
谪仙作诗戒鲸鲵,亦云勿恃风涛之势如白龙。
乃知世上夸毗子,控搏外物终成空。
君不见寡大夫围初得楚,章作华台前汗成雨。
郑田周鼎哆然求,齐桓晋文何足数。
一朝乾溪万众溃,饥卧独枕涓人股。
君不见夫差称霸会黄池,诸侯不敢捩眼窥。
临盟争长莫敢拒,吴竟为先晋次之。
中原甫归败笠泽,甬东百家悕可悲。
君不见赵家主父尤雄强,吞灭代北如驱羊。
诈称使者入秦池,威风惊倒秦昭王。
暮年立子一失计,探{觳角换鸟}沙丘终饿亡。
诵诗读史余,更披金匮书。
章蔡与秦韩,往事尤可吁。
惇欲族诛元佑人,荐福鑱碑立诸京。
兴五十三家桧掌股,庆元五十年侂牙龈。
章蔡投荒韩授首,秦亦奄奄泉下人。
当时气势动山岳,如今一窖寒灰尘。
后来视今犹视昔,哀哉踵路双辀倾。
三书读罢灯亦暗,齁齁一枕东方明。
我为浔阳客。
戒旦乃西游。
君随春水驶。
鸡鸣亦动舟。
共泛湓之浦。
旅泊次城楼。
华烛已消半。
更人数唱筹。
行人从此别。
去去不淹留。
堂中绮罗人。
席上歌舞儿。
待我光泛滟。
为君照参差。
念尔无机自有情,迎寒辛苦弄梭声。
椒房金屋何曾识,偏向贫家壁下鸣。
炎夏居壁根,凉秋噪篱侧。
安得懒妇名,岂其旷乃职。
不念作茧劳,徒能促人织。
看山殊慰十年盟,隐计犹怜尚未成。到日云霞如有意,归时猿鹤岂无情。
丹崖翠壁皆留咏,瑶草琪花半识名。此去清凉应笑我,劳劳城市欲何营。
恐负东风约,清吟野步迟。
淡烟杨柳外,微雨海棠时。
远寄千杯绿,多情两鬓丝。
閒愁须遣尽,蜂蝶不堪羁。
伽梨点破长萝绿,瓣香问信黄梅熟。
筇云笠雪霜色寒,法宇归来诗满腹。
春风破晓来打门,行矣庐山与天竺。
天空云远意未尽,却上天台恣游目。
吾闻天台石桥滑如竹,千僧万僧畏涉足。
请师了此一大事,一洗世间凡眼肉。
浮杯试罢海风高,归就梅花结吟屋。
薰风短棹水粼粼,老鹤疏林寂不闻。
内史祠荒残碣雨,黄门书冷半堆云。
猎肠斜日分桑坞,驰道秋深走鹿群。
寥落一觞谁吊古,渔乡烟景客平分。