不堪马上逢佳节,况是天涯望故乡。高会未容陪戏马,旧游空复忆临香。
痴云黯黯方垂地,小雪霏霏欲度墙。犹赖多情数枝菊,肯留金蕊待重阳。
吟怀只恐负嘉期,不惮登高脚力疲。
满眼关愁淡秋色,长笺入手粲明玑。
兴来不省风吹帽,醉后何愁酒湿衣。
欲和蓝田无好语,笑挼黄菊带香归。
一点春痕透绛纱,新红催得画情赊。晓妆剩有胭脂水,较量枝头作杏花。
虎踞城边九日台,前年黄花何盛哉。
去年今日濑阳山,三径荒芜手自删。
今年到此百愁有,物情改尽花依旧。
花不能言心自知,嚼蕊徘徊泪盈袖。
黄花时节年年好,我生活荡何时了。
栉沐从教饱风雨,只恐飘零人易老。
客中霜负吹我衣,陇头白云呼我归。
江湖僻处好归隐,月上三更闻子规。
衰容不似秋容好,坐上谁怜老孟嘉。
牢裹乌纱莫吹却,免教白发见黄花。
黄菊紫菊傍篱落,摘菊泛酒爱芳新。不堪今日望乡意,强插茱萸随众人。
往年当此日,曾寿菊花觞。今日东篱下,看花泪满裳。
花滴露,柳摇烟,艳阳天。雨霁山樱红欲烂,谷莺迁。
饮处交飞玉斝(jiǎ),游时倒把金鞭。风飐(zhǎn)九衢(qú)榆叶动,簇(cù)青钱。
玉斝:古代酒器。九衢:形容草木枝茎茂密交错。青钱:形容榆叶。
何人登眺睨绝顶,一树一石探幽奇。
虫文鸟篆不可识,如读岣嵝神禹碑。
南国炎蒸初罢暑,楚江凄凛又惊秋。轻霜未破千株菊,高浪间登百尺楼。
陶令去官非为酒,海翁无伴不忘鸥。莫愁短日催长夜,且赏清尊映黑头。