平生不踏东川路,乘兴克风烂漫游。
文冢姓名悬日月,书堂冤愤惨林丘。
欲呼千载醉魂起,那复少陵诗句遒。
啼鸟不知人意绪,弄晴刚自说春愁。
槿篱绳屋间桃花,晴日蒸红片片霞光。
物色为人揩病眼,乱山深处诧奢华。
山林远志久封殖,误随小草辄轻出。
得似乾淳太史公,万古不磨董狐笔。
太史龙鹤山中人,玩心竹素如醉醒。
炼师喜为作妙供,灵昔相间丛卉生。
七年飘摇湖海客,生怕鱼鲤腐关膈。
圆规得自太史孙,清苦本来同气质。
十洲地产富琼芝,龙鹤何曾欠蕨薇。
与君约归如有期,跃鲤何用工姜芥胹。
皖伯疏封有故城,新堂犹宝李翱铭。
三峰秀出尘区外,二水空流战血腥。
在昔建邦专地势,祗今误计奇沙汀。
集鸿底处容棲宿,冠鹖何人称使令。
轮对适当三馆彦,忠纯能耸四聪听。
俄闻命绾邦侯组,应是名题御坐屏。
地有险夷何可择,事方艰棘不遑宁。
扶持羸惫为耕叟,收敛奸雄作战丁。
遗爱重寻朱邑庙,壮图仍访吕蒙亭。
可能旧观珠还浦,试拓新规刃发硎。
少待烽烟清紫塞,却持笔橐侍彤庭。
男儿莫作分携恨,勋业相期汗简青。
儤直稍宽庚伏暑,传宣来自玉皇家。
冰盘满掬三危露,金榼频{奭斗}九醖霞。
衙鼓骤惊行抱牍,索铃犹误吏催麻。
叵堪厨酿甜如密,漫倚桥栏看水花。
鹤发贤哉母,冰清又玉温。早同夫傃隐,晚受子貤恩。
箕笔营新竁,铭文托后村。登堂曾及拜,吟望暗伤魂。
九折羊肠片纸间,机心觌面险于山。是非喻马一儒墨,得失争蜗两触蛮。
危似楚兵临汉堑,急如齐客度秦关。良图邂逅何分别,莫诧争雄衣锦还。
身外荣枯时与命,眼前好恶古犹今。不须指拟文章力,且要消除人我心。
贫甚可无餐玉法,闲多好和玩珠吟。春残任待花饶笑,竹几蒲团味自深。
云收风止晚晴初,池减波痕见绿蒲。鹭入田行如数步,鸦随林去似相呼。
赋形宇宙真如寄,息意林泉不是迂。疏柳欲黄枫渐赤,来今去古几荣枯。
祖帐都门外,贤哉惜二疏。史留名不朽,古善画何如。
张幕班离席,归装问故居。辞官两贤傅,送客几华车。
帝眷慇勤在,臣惭老病馀。重来甘降秩,时为子房嘘。