七尺珊瑚绿玉盆,宝花璀璨照天门。洞庭新进龙君贡,压倒汪洋北海鲲。
秋色西来接太行,故乡回首虏尘黄。凄凉汾水沾衣泪,仓卒芜亭煮麦香。
岁币桧伦迟款敌,军书操绍托勤王。斜阳万里桥边路,谁奉当归祝上皇。
秋日寻诗独自行,藕花香冷水风情。
一凉转觉诗难做,付与梧桐夜雨声。
近看遥见总风标,不拣疏村自断桥。
大士定中蒙素衲,太真浴起却红绡。
别修花史为题品,高倡离骚伴寂寥。
岁晚道人心似铁,爱香怜影尚魂销。
竹绕疏篱水绕村,一枝无语更黄昏。
暗香似识骚人意,月澹无风自入门。
枯梢横出竹疏疏,挟雪吹香梦自孤。
立到夜深难着语,怕渠去说与林通。
雪压横枝卧浅波,三花五蕊不须多。
平生为尔添诗兴,今日无诗奈尔何。
茅茨烟水隔孤村,雪冷谁敲月下门。
只与梅花曾有旧,暗香时肯到洼尊。
野迳深藏隐者家,岸莎分路带溪斜。
马蹄残雪六七里,山觜有梅三四化。
黄叶拥篱埋药草,青灯煨芋话桑麻。
一生烟雨蓬茅底,不梦金貂侍玉华。
一家一夫排门起,五家一甲单出里。
夫须襏襫潦雾愁,与官输木供边垒。
沙场草青胡运衰,军书抵急飞尘埃。
官须排杈二十万,岩邑配以三千枚。
黠贪分头挼裳唾,田里宁容高枕卧。
望青径指三尺坟,踏白邀为万金货。
残尔家,尔勿嗟,行取金钱宁尔耶。
小人所忧在一饭,政坐尔冢残吾家。
待吾举火者百指,母已癃病儿垂髽。
社朝浸种亦已芽,秧田未翻生荠花。
吏呼劝农今几日,典衣已供塘堨册。
九年回首奈若何,梦绕江南与江北。