阿得脂。阿得脂。博劳旧父是仇绥。尾长翼短不能飞。
远徙种人留鲜卑。一旦缓急语阿谁。
农夫怨,农夫怨,
此怨非是怨年荒,此怨翻因年谷贱。
终年辛苦不少懈,及到秋成拟偿债。
谁知斛粟不百钱,利尚不偿本仍在。
秋来露冷刈获时。早是朝来债又催。
况兼荒政输官急,不管农夫垂泪泣。
君王明哲洞无遗,此怨君王知不知。
秋雁又南去,旅人还北征。空山摧木叶,落日满江城。
尘事纷如积,华年暗自惊。壮心殊耿耿,徒作不平鸣。
小园一夜放春花,姣态妍姿斗彩霞。正值晓妆帘幕卷,万重红雪拥窗纱。
叩舷恣幽讨,性僻耽林泉。晴旭丽朝采,暖破梅花妍。
低篷何所诣,溪路相洄沿。云木乱无次,隐有疏钟传。
来依妙香窟,冷赏咨秋烟。颇爱胜公书,腕力追平原。
仿佛仙坛记,留证金石缘。苍松起幽籁,风动鸣孤弦。
亭亭影交翳,浩气流眉间。
风光最好传平壤,一夕星轺此暂停。东去江流千顷碧,西来山拥四围青。
故人天末留诗句,美景檐前列画屏。何必颍滨夸胜迹,苏家独有快哉亭。
十载风尘梦一回,征车重过鲁连台。荒原水涸新苗长,大泽春寒细雨来。
战垒经年荒草合,戍楼一角暮云开。邹枚久作梁园客,深惜当时作赋才。
觑著脚。想腰肢如削。歌罢遏云声,怎得向、掌中托。
醉眼不如归去,强罢身心虚霍。几回欲去待掀帘,犹恐主人恶。
几年同采越山薇,此去天涯欲息机。黄菊满篱人独远,白云当路雁同归。
秋风拄杖还登岳,夜雨孤帆下钓矶。云水故交轻一别,暂时相失莫相违。
春山春树绿,相送去何之。拜命辞朝日,分符出守时。
花连渚宫暗,潮溯楚江迟。鼎郡彫零久,疲氓藉设施。