鸠性爱雨花爱晴,同倚东风不同情。
春光三月浓于酒,双鸠醉寐不复鸣。
双鸠不鸣花相语,无令鸠醒叫天雨。
自笑疏狂甚,穷通不顾渠。
随缘关意马,乘兴解腰鱼。
世业遗残砚,行资在券书。
十年吴会想,今日并消除。
煎茶似穷士,聒耳不平鸣。炉待活火然,水熟翻无声。
从前不守口,由来为钓名。君子异于是,穷通不移情。
侧耳桥边听,声声在翠微。
自甘留此坐,何苦劝人归。
院悄惊春昼,山空恋夕晖。
得如鸥与鹭,对我欲忘机。
沉沉衰气送深凉,犹有残枝愿舞霜。若辈不材皆可杀,是谁乘便欲当阳。
心情到处藤扳藟,世界而今海种桑。故国山河乔木在,泣成清露满衣裳。
老眼看春得几时,少陵从此典朝衣。烟笼芳苑迷胡蝶,月落空山叫子规。
乡国音书秋水阔,江湖亲识晓星稀。沙边白鸟能相近,应为年来已息机。
皓天舒白日,灵景耀神州。
列宅紫宫里,飞宇若云浮。
峨峨高门内,蔼蔼皆王侯。
自非攀龙客,何为欻来游。
被褐出阊阖,高步追许由。
振衣千仞冈,濯足万里流。
寄迹画茅下,深山树绕村。清风来竹榻,明月顾柴门。
志业千秋远,书香一履存。鸟啼花落处,随意蹑云根。
儒冠儒服委丘墟,文采风流化土苴。
尚有陆生坑不尽,留他马上说诗书。