两公墨妙贵莫比,一门祖孙世济美。纷纷恶札请托猥,覆瓿无踪祇愧死。
缭垣齐拱禁门高,别院斜连御水遥。芳草有情生广掖,垂杨无力倚危桥。
承宣白面风标俊,入内华裾意气骄。么么词臣不通籍,却疑宫阙在璇霄。
月明如白日。遮径花阴密密。未见黄云衬袜来,空伴花阴立。疑是碧瑶台,不放彩鸾飞出。隐隐隔花清漏急。一巾红露剩攥黯黯覆庭芜。十二阑干空见月,谁教凉影伴人孤。素被带香铺。情荏苒,金屋又笙竽。天际有云难载鹤,墙东无树可啼乌。春梦绕西湖。
浓云忽雨散秋声,屋壁斜捎沟浍盈。
一阵西南风截断,月华且让夕阳明。
冷官宜静坐,借屋近荒村。
无酒可延客,未昏先闭门。
水明知月上,木落见梅尊。
满目凄凉者,相逢不必言。
一日不见山,胸次尘土积。
老来志益壮,清游等畴昔。
锺山草堂古,每恨身微翮。
况是佳丽地,牛马风不隔。
遑遑问征路,冉冉供吏役。
渊明田可秫,肯为五斗易。
石桥跨淮水,岐路由此析。
俗驾何时回,为尔谢松菊。
黄帽棕鞋隐者便,青衫槐笏我家传。
一生碌碌空多事,六袠駸駸欠二年。
安乐窝中閒有味,温柔乡里老无缘。
浮沉宦海终非愿,早葺山南屋数椽。
二十四桥千步柳,春风十里上珠帘。
信马隋城下,行春访旧传。楼台在何处,瓦砾半耕田。
远籁悲笳咽,馀花坠靥圆。只留荒侈迹,千古监青编。
早发天威驿,深春尚薄寒。龙蛇盘道路,波浪卷峰峦。
古人萌常晚,新流势未端。忠臣方叱驭,更险不辞难。