老去不自觉,岁除空一惊。
深知无得丧,久已罢经营。
黄卷讥前失,清樽借后生。
何年遂疏懒,伏腊任躬耕。
西风吹暑天益高,明月耿耿分秋毫。
彭城闭门青嶂合,卧听百步鸣飞涛。
使君携客登燕子,月色着人冷如水。
筵前不设鼓与钟,处处笛声相应起。
浮云卷尽流金丸,戏马台西山郁蟠。
杯中渌酒一时尽,衣上白露三更寒。
扁舟明日浮古汴,回首逡巡陵谷变。
河吞巨野入长淮,城没黄流只三版。
明年筑城城似山,伐木为堤堤更坚。
黄楼未成河已退,空有遗迹令人看。
城头见月应更好,河流深处今生草。
子孙幸免鱼鳖食,歌舞聊宽使君老。
南都従事老更贫,羞见青天月照人。
飞鹤投笼不能出,曾是彭城坐中客。
马头乘兴尚谁先,曲巷横街一一穿。
尽道满城无国艳,不知朱户锁婵娟。
一代文鸣能几人,要须终古景长新。我来盘礴古洲晚,君亦为开三径春。
山远地平知得句,林疏花近有閒身。兹游颇快生双眼,相赏暂时情转亲。
但觉村深好,青山分外多。连延俄耸拔,回复又坡陀。
风冷平沙雁,天空上水鹅。晚时见鱼艇,吾欲借其蓑。
去年昭亭阳,今夜苦风雪。
及雪在京城,宵灯亦将灭。
石花广袖轻,梅蕊新妆絜。
匆匆竞还家,陌上乱车辙。
相见三十载,喜君始成名。
新袍照江绿,白发憎监明。
临水必观鱼,独伤鱼命轻。
朝为渊底游,暮为釜中烹。
彼方路艰远,其民亦天氓。
馁之则为盗,非是恶厥生。
捕多勿夸能,能在不犯兵。
客亭多少路,花信几番风。
折柳赠新翠,种桃思旧红。
渊明节已异,潘岳趣还同。
政治有余力,归来辞赋工。
除夕更阑(lán)人不睡,厌禳(ráng)钝滞(zhì)迎新岁;
小儿呼叫走长街,云有痴呆召人买。
二物于人谁独无?
巷南巷北卖不得,相逢大笑相揶(yé)揄(yú)。
栎翁块坐重帘下,独要买添令问价。
儿云翁买不须钱,奉赊(shē)痴呆千百年。
更阑:午夜时分。厌禳:谓以巫术祈祷鬼神除灾降福,或致灾祸于人,或降伏某物。钝滞:迟钝呆滞。
就中吴侬(nóng)仍有余.侬:我。
揶揄:是对人的一种戏弄,嘲笑时用语。
二物于人谁独无?就中吴侬仍有余;