践霜脚如脱,知我血气衰。况复齿牙落,鬓边亦有丝。
人生会当老,何计迟速为。但愿多美酒,忧来忽如遗。
莫埽林下花,花存春尚在。一随南风散,飘忽不可待。
四时相乘凌,万物随变改。不如玩三秀,忘年蹈云海。
尚平故有五山期,独许迎年太液池。贝阙碧城相绚烂,石林琪树共参差。
玉杯醽好经时醉,冰簟风多尽日棋。正想火龙劳陟降,更烦佳句寄相思。
野客赏春怜物华,不将手触新开花。且留林下引狂蝶,看舞东风倾绿霞。
鸡骛守樊笼,鸿鹄游四溟。羡君一麾去,不负人间名。
孤帆西北风,海日东南明。回首笑富贵,浮云亦何轻。
我忆童子时,綵衣戏五亭。离怀重自感,堕泪沾长缨。
无穷云雾湿梅天,终日昏昏只欲眠。髀肉生圆头发白,强寻高处望山川。
清川百里馀,净渌照空虚。落日金波荡,微风雾縠舒。
茔心看白石,明目数游鱼。洗耳非吾事,兹身与世疏。
清风卷云天雨霜,众星灭没月腾光。纷纭六幕含苍苍,莹如冰壶察毫芒。
太虚真人河汉旁,攀援桂枝曳霓裳。紫贝为阙白玉堂,珠筵瑶席罗羽觞。
倚风微吟声抑扬,揖我起游谓我臧。左骖蛟螭左凤凰,倏忽万里天路长。
尘埃下土殊茫茫,乐如何其乐未央。
吾昔读汉书,远嘉马文渊。慷慨有大志,不辞走穷边。
尝言功名期,当及少壮年。生图万里勋,死裹马革还。
此语颇豪荡,书之在青编。其人虽已亡,其意犹凛焉。
羌戎未伏诛,王旅多丧偏。安得如此人,西行陇与汧。
借筹资方略,还为天子言。海上惟叹息,今时岂无贤。
忽闻张公子,奋起殊欣然。历览泾渭旁,究观敌根源。
宁复谢古人,正堪豁忧煎。卫青出行伍,去病幸有天。
相继取封侯,有若翻手间。男儿谁不如,可得甘弃捐。
读书反三黜,何用师孔宣。我岂少游徒,规规守乡田。
力弱非志弱,送君心长悬。
芳菲不少住,白日定空长。庭树暗新绿,春衣生晚凉。
悠悠向时节,细细到壶觞。谁使风前絮,来参醉后狂。