秋风起兮佳景时。吴江水兮鲈鱼肥。三千里兮安未归。恨难得兮仰天悲。
岩岩钟山首,
赫赫炎天路。
高明曜云门,
远景灼寒素。
昂昂累世士,
结根在所固。
吕望老匹夫,
苟为因世故。
管仲小囚臣,
独能建功祚。
人生有何常,
但患年岁暮。
幸托不肖躯,
且当猛虎步。
安能苦一身,
与世同举厝。
由不慎小节,
庸夫笑我度。
吕望尚不希,
夷齐何足慕。
远送新行客,
岁暮乃来归。
入门望爱子,
妻妾向人悲。
闻子不可见,
日已潜光辉。
孤坟在西北,
常念君来迟。
褰裳上墟丘,
但见蒿与薇。
白骨归黄泉,
肌体乘尘飞。
生时不识父,
死后知我谁。
孤魂游穷暮,
飘摇安所依。
人生图嗣息,
尔死我念追。
俯仰内伤心,
不觉泪沾衣。
人生自有命,
但恨生日希。
粉蝶耽香梦正迷,黄峰和蜜计何痴。小轩无事谁如我,卧看杨花点砚池。
香炉峰高天削出,湖面蒸云欲吞日。
列仙上凿炼丹台,高人下筑藏书室。
盘纡一道行者通,民居僧寺有无中。
斜阳影射樵斧白,疏星光杂渔灯红。
楼船风高殷箫鼓,去急不须人奋橹。
栖禽惊散苦无情,断林赖有苍烟补。
人间此景何处看,惨淡今从画中见。
小皴大染设色真,粉本徒令工作眩。
书画长留岁月过,怪来欧公悔无多。
南堂一赏到白发,快雨时晴纵啸歌。
韩江东望水连天,海燕南归又一年。世外有僧非佛骨,人间无欲是神仙。
阴那万仞真惭愧,瓶水千株也大颠。閒阅三春又三月,青山无恙且安禅。
风尘今老矣,且乐我箪瓢。医学传三世,恩波沐五朝。
襟怀常落落,心境自嚣嚣。春日浑无事,吟成信手钞。
渡头初唱采莲歌,南浦西风涨绿波。
正是晚凉新雨后,青山不似白云多。