入谷无机事,邀逢任所之。
独沿溪涧往,忽至夕阳期。
峰影遥能辨,松阴坐屡移。
暝来山下宿,残月二更迟。
汲泉注之池,其受不盈咫。中有芳根藏,沈沈绝污滋。
春至意若会,雨馀色初起。新苔借香腻,细砾含清泚。
簇簇露囊锥,粲粲见笑齿。朝来一凭栏,苗长三尺美。
挺如武帐剑,肃若青衿士。疏密自成行,零乱不失纪。
冥悟测所由,迅速孰能拟。因之察万类,可以鉴生理。
有穹者崖,严霜在道。身无完裳,腹不宿饱。孰馈我食,孰授我衣。
援崖履霜,不知寒饥。岁聿云暮,松柏盘盘。薪之槱之,有怀咏叹。
无嗟形苦,无为伊沮。匪异也人,视我昔今。
禁垣佳气郁苍苍,东府登贤举庆觞。白虎然藜俱大雅,金台买骏岂留良。
传经直日来毡上,应令乘春侍辇旁。却愧微涓酬少海,也从托乘奉明昌。
传闻剑阁倚天青,曾是当年凿五丁。随待尔知观险阨,书来能写万峰形。
马首成南渡,西风木叶疏。
去程烟雨外,孤馆别离初。
未试平戎策,空怀逐客书。
汉皇方问赋,谁复荐相如。
谷雨都无十日间,落红栖草已斑斑。
晓烟未放屋头树,春涨欲浮天际山。
翠盖萦风沉远坂,渔舟惊浪落前湾。
钟声认得林边寺,岁岁篮舆独往还。
筼筜有利材,要自为本观。
绿虬挟春怒,穴土气已完。
达士审所施,穷士审所安。
癯刘烛人镜,伪态了莫干。
常吹嘘二余,传以摩云翰。
大余携书来,一见意已殚。
似为殊胜摇,胸中衮涛澜。
皴肤褫厚袭,枵腹拾众残。
那知世圃游,宇宙自尔宽。
黄间跳镞易,省括眼要端。
幸公调护之,无使因所难。
鹅峰横几上,晚翠深作寒。
徜徉有真乐,未应悔儒冠。
将进酒,止三爵。诵宾筵,陈雅乐。醉而狂,僛僛舞。由醉言,出童羖。
既立监,或佐史。醉而归,乃君子。将进酒,君莫辞,惟酒无量维制之。
天风吹破锦云团,凉沁胭脂露未乾。好似玉环妆束罢,绛罗衫袖拂阑干。