帆湿去悠悠,停桡宿渡头。乱烟迷野岸,独鸟出中流。
篷雨延乡梦,江风阻暮秋。傥无身外事,甘老向扁舟。
数茎幽玉色,晓夕翠烟分。声破寒窗梦,根穿绿藓纹。
渐笼当槛日,欲碍入帘云。不是山阴客,何人爱此君。
自恨寻芳到已迟,往年曾见未开时。
如今风摆花狼藉,绿叶成阴子满枝。
:狂风落尽深红色,绿叶成阴子满枝。
日暖泥融雪半销,行人芳草马声骄。九华山路云遮寺,
清弋江村柳拂桥。君意如鸿高的的,我心悬旆正摇摇。
同来不得同归去,故国逢春一寂寥。
星汉离宫月出轮,满街含笑绮(qǐ)罗春。
花前每被青蛾(é)问,何事重来只一人。
银河仙宫明月飞出一轮,满御街都是含毫参加科考的富贵人在这春天里。
在花丛前赏花常被美女问,为何好事双来只有您一人?
罗:有花纹丝织品。绮罗人:富贵人。
青蛾:美女。
花开又花落,时节暗中迁。无计延春日,何能驻少年。
小丛初散蝶,高柳即闻蝉。繁艳归何处,满山啼杜鹃。
雾帐桃笙昼寝馀,此君那可一朝无。
秋来冷落同班扇,岁晚温柔是锡奴。
吕卿豪杰士,家世两申公。小试为郎日,深知有祖风。
名高中兴后,病著半生中。遂作青山去,呜呼万事空。
阳羡溪头蟹正肥,三年客尽拂征衣。
一川秋色背人去,满路黄花迎子归。
未用解装荣故里,少须通籍扣天扉。
红妆莫作离凰怨,自有鵷鶵接翅飞。
楚乡槐市忆当年,锦绣文章六艺先。
朱绂哀怜应有在,白头故旧各凄然。
修文地下埋英骨,遗爱江城付彩编。
造化於公意良厚,不教丹旐涉长川。