岁暮克昆仑,旌旗冻不翻。云开交趾地,气夺大和魂。
烽火连山树,刀光照弹痕。但凭铁和血,胡虏安足论!
学默三年漫不应,流光一去意无征。
缘如发白因循染,道似山青自在凝。
犹有形骸生影迹,却将文字寄名称。
一川月色多于水,更着秋霜见底澄。
高岭倚层穹,寒生万壑中。惊沙常暗日,衰草自生风。
霜落征衣薄,秋高塞马雄。挥鞭一长望,烟树正空濛。
蝶醉蜂狂香正浓,晚来阶下坠衰红。
开时费尽阳和力,落处难禁一阵风。
名山主簿实堪愁,难咬他家大骨头。
米纳功南钱纳府,只看江面水东流。
可惜庭中树,移(yí)根逐(zhú)汉臣。
只为来时晚,花开不及春。
可怜庭院中的石榴树,跟随着张骞,被从西域移植到了中原。
只是因为到中原的时间比其它植物晚,所以赶不上春天,无法同其它植物竞相开放。
移根:移植。逐:跟随。汉臣:汉朝的臣子,此处指张骞。
为:由于。不及:赶不上。
千年埋没竟何为,变化宜将万物齐。
安得风胡借方便,铸成神剑斩鲸鲵。
贫家风物厌铅华,波影浮来尽落霞。梦里青山閒岁月,镜中人面想桃花。
秋镫病后惟馀砚,春水愁多未浣纱。枕上片魂谁唤起,夕阳烟树几归鸦。
江树迷离鸥自浴,江云飘尽春山绿。渡头小艇卖鱼归,月映斜扉满篱竹。
读书楼静倚栏杆,一望烟霞碧落寒。奇幛插天藏古寺,危泉悬壁露岩滩。
玉笙声断莺啼处,狼藉落花飞不去。将身欲置画图间,相与神仙觅往还。
几树繁红一径深,春风裁剪锦成屏。
花前莫作渊才恨,且看杨妃睡未醒。