楚东六邑多秀民,其间达者海内闻。
恨我眼暗不识真,客舍道傍初见君。
徵君当以文章显,照眼青钱充万选。
胡为过我误淮扬,山径蹊荒费锄剪。
龙钟野老安用哉,偶随江上浮鸥来。
簿书鱼鸟少闲暇,赋敛户口烦徵催。
君今蹉跎壮非少,陇首棲迟杂长啸。
上书自荐莫峥嵘,直气如虹亦奇峭。
诗书满腹灯火勤,勿言此道非由人。
雪霜不厌松骨老,桃李自与春风新。
短书御袖怀珍具,文字天成绝斤斧。
一鸣行即驾雷车,万卷它年劳电母。
北窗纹簟清如水,青蝇侧翅如畏刑。
侧身甘旨寝疾愈,负我此腹何由灵。
身世浮云不留处,书生白首谈尧禹。
书窗行几寺虚闲,过我萧萧听夜雨。
步月访禅家,挥弦对碧纱。俨然来远雁,相与落平沙。
著指频频印,关情故故斜。曲终尘俗洗,并不点些些。
真姬并命海之涯,化血啼鹃落日斜。奇节直符天地数,幽贞谁比帝王家。
要求同死冰添冷,肯使孤生玉点瑕。魂气争光魁斗上,空山馨荐不胜嗟。
主人欣然腰十围,一官会计同游嬉。
开轩环坐只图史,锦囊富有惊人诗。
迩来万事不挂口,世情尽付鼻中吼。
便腹无妨弟子嘲,着鞭未落少陵后。
纷纷逐臭皆君儿,我正黑甜曾未知。
鸡虫得失何足较,是身且卧黄琉璃。
博山生云香断续,当午清风度修竹。
门前吏立雁鹜行,童奴摇手眠方熟。
梦中了了欲何乡,宁复蘧蘧栩栩忙。
寒泉洗耳石砺齿,主人家住庐山傍。
他时但取青毡旧,归作春秋同社友。
北窗槃礴上羲皇,秫田多种酿壶酒。
奉太夫人千百年,兄弟对床听雨眠。
西湖如画意,点染水之涯。地与三山古,时来六月嘉。
摇波红雾皱,转棹绿阴斜。四望楼亭畔,新荷面面花。
欲访西湖久未晴,故应穿屐踏泥行。
不因世事无时尽,那识波光有底清。
翠竹碧莲迷上下,雕栏画阁压峥嵘。
扁舟正好频来买,烟景何人与子争。
衰颜不似十年前,今日重模一惘然。
拟向沧洲寄尘迹,凭君归报小蓬仙。
汉家无计饵单于,掖庭为出千金铢。
秀色妍姿玉不如,天子一见先嗟吁。
三千粉黛尔殊绝,谋身独拙何蠢愚。
梨花带雨辞殿隅,遗恨画工犹可诛。
世人重色多欷歔,不思婉娈同戈殳。
君王蚤识应耽娱,皇天为遣投穹庐。
乃知汉计自不疏,画工忧国非奸谀。
君不见后世佳人号太真,坐令九鼎污胡尘。
当时早解挥妖丽,长作开元一圣郡。
片帆初落甬勾东。碧湖空。满汀风。回首一川,银浪飐孤篷。且驾两椽烟雨里,凭曲槛,浥空濛。闲移拄杖上晴峰。莫匆匆。伴冥鸿。笑指家山,萍叶藕花中。脚力倦时呼小艇,归棹稳,月朦胧。
瑞云绕。四窗好。何须隔水寻蓬岛。日常晓。春不老。玉蕊楼台,果是无尘到。没智巧。没华妙。个中只喜风波少。清尊倒。朱颜笑。回首行人,犹在长安道。