可惜繁华窟,而今作战场。枪声时断续,天意正苍茫。
劫混昆明火,春残杜宇乡。峨眉陆终在,被发欲佯狂。
地近得频到,相携向野亭。
河分冈势断,春入烧痕青。
望久人收钓,吟馀鹤振翎。
不愁归路晚,明月上前汀。
易水长虹白,将军首入秦。
荆轲无剑术,不是报仇人。
楚国有和璧,秦王欲得之。偿以十五城,君臣徒自欺。
壮哉蔺相如,奉使无游移。一介西入秦,怒发且裂眦。
完璧竟先归,嬴政空尔为。屈身避廉颇,状若非男儿。
智勇何其全,英风千载垂。
黄河万里来天上,积石龙门道路赊。已是秋风回瓠子,更怜春雨涨桃花。
怒涛高压千金堰,急溜初回八月槎。三策至今思贾让,金钱那可委泥沙。
野寺钟声接五羊,扁舟晚泊近僧堂。天空海阔孤鸿夜,烟暝猿啼几树霜。
渔火乍明山月坠,征旗低拂海云长。飘蓬岁晚犹为客,何事天涯望故乡。
一洞寒云锁翠虬,水声长绕影边流。令人坐忆南泉路,满目春山几万秋。
燕政托揖让,社稷墟齐兵。昭王图雪耻,求士千金倾。
壮哉乐毅士,报以七十城。当时重其略,国乘传荣名。
于期颈自刎,荆轲计不成。一感知己恩,九死其所轻。
寥寥千载馀,烈风争日明。
三王德弥薄。
惟后用肉刑。
太苍令有罪。
就递长安城。
自恨身无子。
困急独茕茕。
小女痛父言。
死者不可生。
上书诣阙下。
思古歌鸡鸣。
忧心摧折裂。
晨风扬激声。
圣汉孝文帝。
恻然感至情。
百男何愦愦。
不如一缇萦。