黄家亭馆人称好,杖屦春风领客行。开放园门千嶂入,爱他山阁一溪横。
花迷粉翅双飞蝶,柳露金衣百啭莺。酒后著棋聊适兴,未须屑屑较输赢。
迎面宾鸿去未多,揽祛官柳不胜拖。
还家定笑扊扅曲,上水初听欸乃歌。
浊酒过邻通问讯,青灯语夜惬平和。
机云也有谋东日,可解沧浪理钓蓑。
钱塘江畔(pàn)是谁家,江上女儿全胜花。
吴王在时不得出,今日公然来浣(huàn)纱。
钱塘江边是谁的家乡呢?江上的女孩全部都漂亮如花。
好色的吴王统治时她们不敢出门,如今却毫无顾忌地到春江洗纱。
浣:洗濯。纱:棉、丝织物的通称。钱塘江:在今浙江。胜:超过,胜过。
吴王:特指春秋时期吴国的国君夫差。不得出:不能出。因夫差好色,越王勾践曾献美女西施与他,以乱吴国之政。据说西施本是越国的一个浣纱女,故说“吴王在时不得出”。公然:毫无顾忌,公开地。
碧芦风暖健精神,烟澹烟浓片影分。
天怪觅鱼心未足,不教名与鹤同群。
翁琢五七字,儿亲三百篇。
要知皆学力,未可以言传。
得处有深浅,觉来无后先。
殊途归一辙,飞路自鱼鸢。
岱宗秀维岳。
崔崒刺云天。
岝崿既崄巘。
触石辄芊绵登封瘗崇坛。
降禅藏肃然。
石闾何晻蔼。
明堂秘灵篇。
小径升堂新筑沙,退朝无事还私衙。
谁移雪岭入我屋,老眼白日疑昏花。
坐游未觉足力倦,倏过野店仍山家。
浅溪舟胶集冻鸭,空谷屦响翔饥鸦。
狂风入林一搅动,零落玉蕊兼珠葩。
此时谁扫林下白,急欲往煮僧房茶。
忽然仰面见高寺,扣户还须持马挝。
长安十年走薄宦,对此似将尘土爬。
西湖寻僧天欲雪,苏子故事今人嗟。
清虚旧韵更可借,捧砚独无王子霞。
削简龙文见,临池鸟迹舒。
河图八卦出,洛范九畴(chóu)初。
垂露春光满,崩云骨气馀(yú)。
请君看入木,一寸乃非虚。
池边鸟雀声稀环境静谧闲适,依着栏杆细细品评着书简上的文字。
书法是中国文化的起始源头,洛河的存在才导致了《洛书》的出现。
垂露圆浑有力,一笔一划又好似碎裂的云朵力劲暗藏期间。
请你仔细观察每一个笔画,每一寸都是圆浑流畅、筋骨俱备。
削简:古时削薄竹木成片,用以书写。后用以泛称书写﹑撰述。龙文:喻雄健的文笔。
河图:儒家关於《周易》卦形来源的传说。
垂露:书法术语。书写直画的一种形态。其收笔处如下垂露珠,垂而不落,故名。
入木:形容书法笔力刚劲有力。
柳色莺声亦快哉,此行不为踏青来。荷锄且莫悭筋力,树木先须辟草莱。
百尺扶疏终荫本,十年培植待长材。他时为栋为梁任,不负殷勤手自栽。
枫林村酒好,使客醉初醒。云影驿傍树,月明溪上亭。
文章多旧藁,身世似浮萍。努力崇勋业,休教两鬓星。