何为触热客来俱,槐市东头赤日无。座上清言皆月露,樽前閒兴尽江湖。
敲冰凉沁玻璃碗,挂壁云生水石图。雍馆风流有如此,将因著论老潜夫。
门有万里客,不剑亦不琴。手持漶灭刺,欲语泪先淫。
家本东鲁儒,豪举世难任。游戏孟诸野,射猎峄山岑。
徒手殪猛虎,仰面接飞禽。十五学孙吴,出身为羽林。
曾随汉车骑,逐虏塞垣阴。勇略颇自许,意气人所钦。
一朝时事改,避难五溪深。是时戈船将,十万靖南侵。
攘臂千夫长,捐躯百战临。论功无分寸,谗害复相寻。
廿载事戎行,家远绝信音。笑谈皆按剑,勋业遂泥沉。
丈夫赴国难,肯负平生心。桑榆幸未晚,壮图希自今。
暂辍南征曲,为君东武吟。
夜坐不觉久,庭乌栖复啼。灯前下黄叶,井上鸣莎鸡。
漏静风声细,帷空月影低。城南有思妇,幽梦越辽西。
素赏殊非桃李人,深藏疑避绮罗尘。自从逸客高吟后,湖月溪烟几度春。
常闻百日艳,兹睹数枝妍。种处名华省,开时接御烟。
不争春色蚤,尚发秋风前。繁蕊既能久,微芳何用宣。
对黄芦卧雨,苍雁横秋,江天重九。千载渊明,信风流称首。吟绕东篱,白衣何处,谁复当年偶。蓝水清游,龙山胜集,恍然依旧。萸实嫩红,菊团余馥,付与佳人,比妍争嗅。一曲婆娑,看舞腰萦柳。举世纷纷名利逐,罕遇笑来开口。慰我寂寥,酬君酩酊,不容无酒。
微雨斑斑,晕湿海棠,渐觉燕脂红褪。迟日短垣,娇怯和风,摇曳一成春困。玉软酴酥,扶不起、晚妆慵整。愁恨。对佳时媚景,可堪重省。
曾约小桃新燕,有蜂媒蝶使,为传芳信。西蜀杜郎,东坡苏老,道也道应难尽。一朵风流,雅称且、凤翘云鬓。相映。眉拂黛、梅腮弄粉。
正薰风解愠,萱草忘忧,黄梅新霁。缥缈歌台,半金衣公子。丹桂香中,碧梧枝上,两两飞还止。似说当年,而今时候,长庚诞贵。
恩厚随龙,官崇御带,二十横金,玉阶寸地。须信骅骝。一日能千里。况遇王良伯乐,算九万、何劳睥睨。磊落金盘,华阳白李,休辞沈醉。
云开层观切高寒,三面江湖一面山。
眼界不知多少远,望中幽鸟暮飞还。
飞霰飘飘堕晚风,乱山无数暮云同。
天工却似怜羁旅,又变霜华见碧空。