展开阅读全文
湖上秋色半,经年吾始来。
系舟泊矶口,聊访垂纶台。
水光荡菰蒲,鸥鹭相与回。
沙明白石岸,日丽青霞杯。
渔父烟艇中,棹歌声相催。
片月出远空,苍茫碧云开。
北斗插波落,天河低野回。
露下凉吹生,飒然动秋怀。
杖藜谢邻叟,斗酒明当偕。
山村一夜雨,晓来春草生。看水出田原,触物皆移情。
东风吹桑林,午鸠杂乱鸣。偶逢邻叟至,依依话春耕。
锄耰恐后时,黾勉各有营。我亦守先畴,努力俟秋成。
风吹山色度帘栊,指点荼蘼半已空。
二十四番花信过,独留芳草送残红。
山居面石壁,日月去我早。奄忽逝年华,自顾何草草。
人生会有处,鸟飞鱼在沼。如何俯仰间,侧侧满怀抱。
山东持木铎,高识世难群。
览照惊秋鬓,看碑见旧文。
救时曾抗牍,退迹欲眠云。
帐外横经者,清朝已立勋。
重重千百树,策杖自徘徊。万绿破深瓮,孤云兀废台。
风吹雁毛落,秋引酒悲来。无限茫茫意,谁同醉此杯。
不睡百忧集,春深此草堂。山风时启户,江月直窥床。
转烛穷花熊,缄茶养露香。幸多间事业,消得夜茫茫。
露冷风高天气清,中秋月色更发明。
扪怀永夜心同照,抱膝孤灯兴自倾。
漏尽欣无尘客坐,钟鸣恍有老仙迎。
归来最爱天机静,莫遣纷纷混世情。
小园泥滑又妨行,破晓东风始放晴。
九十日春将解印,两三杯洒自寻盟。
花依好竹如年少,人对青山俱老成。
俗容不来清意足,一吟聊复畅幽情。