一篱秋色印寒沙,风味柴桑处士家。不耐骑驴城里去,屋南山下踏槐花。
青云乔木古,翠竹远山青。昨夜东风暖,池塘草未生。
酣酒狂歌思欲飘,久从江国驻兰桡。
芙蓉隔浦听秋雨,杨柳长亭看晚潮。
过客有时来问字,美人何处觅吹箫。
题诗欲写殷勤意,搔首西风雁影遥。
别家杨柳正依依,回首西风木叶飞。乡梦已随云北散,客心先逐雁南归。
三秋边境仍烽火,九月征衫尚绤衣。莫向穷途叹牢落,料应青眼故人稀。
秣陵风物近如何,兵后登临感慨多。云净石头秋嶂出,月明淮口莫潮过。
离人暗滴青衫泪,商女空怀玉树歌。忽忆旧时骢马客,于今白发老山阿。
移根千里入名园,酒晕红娇气欲昏。
待得太真春睡醒,风光已不似开元。
骥子局且鸣,铁阵与云平。汉家嫖姚将,驰突匈奴庭。
少年斗猛气,怒发为君征。雄戟摩白日,长剑断流星。
早出飞狐塞,晚泊楼烦城。虏骑四山合,胡尘千里惊。
嘶笳振地响,吹角沸天声。左碎呼韩阵,右破休屠兵。
横行绝漠表,饮马瀚海清。陇树枯无色,沙草不常青。
勒石燕然道,凯归长安亭。县官知我健,四海谁不倾。
但使强胡灭,何须甲第成。当今丈夫志,独为上古英。
一夜东风柳梦苏,榕阴芳草绿平铺。不知帘外春深浅,细雨梅花听鹧鸪。
北邙不种田,但种松与柏。松柏未生处,留待市朝客。
绿树簇浓阴,草亭结幽境。山隙补遥天,林杪露帆影。
渡头落日闲,溪流一何迥。云际忽钟声,野寺傍孤岭。
地僻往还稀,市远鸡犬静。茅屋三两间,翛然篱落整。
中有太古人,独与尘市屏。名利两不知,心共白云冷。