佐郡声名久,辞家道路难。那堪今日去,犹是昔年官。
旌节先春度,爰书入夜看。君平能自卜,留滞不须叹。
苦行不求知,清吟祗自怡。来寻白马寺,去作紫衣师。
弟子邀升座,山人觅赠诗。还思渡杯处,明月满须弥。
居人怯中夏,行子发长安。尊酒怜乡国,天风思羽翰。
莺声春尽少,江色夜深寒。回首孤帆远,谁歌行路难。
水漫孤村白,花依别屿红。阴阴沙际日,细细午前风。
贳酒从邻媪,呼舟学钓翁。一春唯寄兴,山色鸟声中。
锦帆江色静芙蓉,綵服翩翩紫诰重。久为客居怜节换,况堪君别与秋逢。
才名天下知廷硕,人物吴中数士龙。君到周南莫留滞,彤扉琐闼待从容。
昨因献策滞秦关,又向金陵匹马还。桃李阴阴书阁闭,春风常伴一官閒。
日日日斜空醉归,败裘披苦见毛稀。杜鹃啼断回家梦,梦扫芦花絮客衣。
寓形大块内,变灭如风埃。依依孤兰姿,不上黄金台。
客死古岂无,君死犹蒿莱。方君初病时,秋自京都回。
空斋数相见,书案皆寒灰。对饭不能吃,买药亲炮煨。
气劣面如削,高说尚雄瑰。破衾裹羸骨,今在古庙隈。
俛仰视所亲,旅榇惟霜苔。何人置肴豆,何人陈酒杯。
故乡那得返,义冢将就培。我成薤歌声,君闻宁不哀。
忽辞同侣去,自喜水烟浓。江草有閒色,野僧无定踪。
衣韬方眼笠,瓶系曲枝筇。明宿枫桥寺,先听夜半钟。
黄屋辞丹阙,贞臣赴敌营。
解言终不反,先面竟如生。
谁并当时节,独流千祀名。
承家有贤嗣,谅不愧西平。