枯草霜花白,寒窗月影新。
惊鸦时绕树,吠犬远随人。
出仕谗销骨,归耕病满身。
世间输坏衲,切莫劝冠巾。
老携诗卷入京华,觅店先须近酒家。
白发但能妨进取,未妨痛饮插梅花。
今年郡圃放游人,懊恼游人作挞春。
到得老夫来散策,乱吹花片摠成尘。
商量岁後牢关锁,拘管风光属病身。
造物嗔侬先遣去,遣侬侬去不须嗔。
银塘打尽万银梭,岸上笭箵来正多。
船载月明犹有月,无船无月欲如何。
江西道院赋金华,近日当涂共两家。
更著崆峒三道院,只销卧治醉莺花。
飞鷁去江西,秋飚满桂旗。
芦洲花白处,枫岸处丹时。
沙鸟看来没,云山爱後移。
高才属滕阁,家擅子卿诗。
方闻病下利,曾不药物止。
区区溷匽间,其往宁得已。
每为青蝇喧,似与紫姑喜。
倾肠倒腹後,乃是胸中美。
展开阅读全文
君不见周兴西旅贡厥獒,今日天下新建櫜。
远方不许进异物,閒却三略兼六韬。
又不见王孙昔叹走狗烹,今日天下永太平。
保全功臣决无此,花村夜不争雉鸣。
陆平原家养黄耳,系书不隔江淮水。
金陵音问还洛阳,往来何啻万余里。
杜少陵寓鄜州居,旧物低徊入衣裾。
宗文宗武共入罗,爱怜想亦如相如。
古滕东溪王御史,先公岂弟世无比。
一犬育之十五年,送葬至墓不食死。
一饭糟糠何足论,恒饱不饥谢乾坤。
垂深井缰马救主,衔明月珠蛇报恩。
世上纷纷轻薄子,翻云覆雨丧廉耻。
动辄反噬不识人,可似韩卢乌喙之徒知义理。
大道行天如日月,群儿簸弄竟何如。
自悲责沈曾为学,安得尊尧更有书。
义胆轮囷千古在,神州攻战百年余。
诬辞逆像今俱已,犹恐忠贤恨未祛。
不为寻仙子,吾能远出湖。水滨维舴艋,屋角认棕榈。
漉瓮分红酒,挥毫写白须。思诗看素壁,待与再来书。