惜诵期终悯,缄思绝世挐。顿承英哲诲,因向旧怀摅。
忆昔疲南亩,移情赴北车。逢时多曲折,自守一千徐。
趋舍方违众,否臧欲任予。矜愚忘草莽,豁达对簪裾。
但谓方肠坦,不知世故疏。鄙夷繇径至,忽略当门锄。
昭质虽纷饰,陈辞未得舒。终然迷忌讳,遂尔触崎岖。
远集将何所,卑飞或可居。公庭歌锡爵,独坐耻空书。
亦有心怜者,谁为手援欤。以兹时亟失,祇与意踌躇。
在我惟求犮,于人敢吐茹。非关难援引,本自少声誉。
攘诟依清白,离尤入静虚。去来仍直道,先后念皇舆。
怆恻春秋代,吁嗟日月除。悠悠长路渺,歉歉一身馀。
瞻顾观民极,阽危问服初。前脩苟不失,夫子谓何如。
北风萧萧寒堕指,悲笳一声泪如水。丈夫生出玉门关,回首家乡数千里。
少日曾闻叔度贤,过逢穷巷更萧然。挥毫秀自云霞发,裋褐名从海岳悬。
此道直论千载后,微才肯任众人前。酣歌意气频开眼,冠盖长安太可怜。
寒气先侵玉女扉(fēi),清光旋透省郎闱(wéi)。
梅花大庾(yǔ)岭头发,柳絮(xù)章台街里飞。
欲舞定随曹植马,有情应湿谢庄衣。
龙山万里无多远,留待行人二月归。
旋扑珠帘过粉墙,轻于柳絮重于霜。
已随江令夸琼树,又入卢家妒玉堂。
侵夜可能争桂魄,忍寒应欲试梅妆。
关河冻合东西路,肠断斑骓送陆郎。
寒:全唐诗校:“一作爽。”玉女扉:借指闺室的窗户。
章台:章台:古台名即章华台。春秋时楚国离宫。章华台位于潜江龙湾,已出土大量文物,在楚文化考古上具有极为重要的价值。2000年,楚章华台被列为“全国十大考古新发现”之一。另有战国时秦国王宫地名和西汉长安城街名。在诗词中用章台和灞岸来代指柳。此状雪花如柳絮飞舞。
曹植马:曹植有《白马篇》,曹植马即白马。
旋:漫。
桂魄:指月。梅妆:即梅花妆。
陆郎:乐府《神弦歌·明下童曲》:“陈孔骄赭白,陆郎乘斑雅。”此以陆郎自喻。
大旗萧萧寒,长槊列万夫。令下簸逻鸣,铁骑分四驱。
尘黄日黑惨,相视人色无。锋交血溅野,首将方援枹。
僵卧闭湥户,端居拥短裘。同云千嶂合,朔气六霙投。
带雨完偏损,牵风落仍浮。轻盈怜舞态,消没似娇羞。
柳絮惊三月,蓬壶梦十洲。无情窥户牖,随意度帘钩。
野径行应断,长江湛不流。远征愁堕指,老去感搔头。
扫径情偏懒,烹茶兴不侔。新诗怀蹇骑,狂叫喜登楼。
秋月迷清昼,天河洗赤陬。影沉知过鹭,声起得眠鸥。
凛凛为谁烈,飘飘不自由。暂因留市郭,终只恋林丘。
阴极亨阳德,光寒夺夜篝。终为江海泽,不作沼池沤。
直拟山川重,应贻鸟鼠愁。太平先有象,孤淡傲无俦。
玄兔迷湥穴,苍鹰懒下鞲。梅姿争自媚,柳脆怯枝柔。
隐几怀中立,浮槎忆子猷。欲披王氏氅,更泛剡溪舟。
赵国地生毛,丛台野火烧。平原与马服,累累葬枯蒿。
饥乌啄冬雪,独雁号寒郊。有策无所用,拂拭千金刀。
岂闻萧王来,北发渔阳豪。昼卧温明殿,苍生正嗷嗷。
太息复何言,此身随所遭。
闻道长溪尉,相留一馆闲。□□□□□,尚隔几重山。
为旅春风外,怀人夜雨间。年来疏览镜,怕见减朱颜。
云枝玉蕊两难加,应是殊庭种此花。地产有时呈秀异,仙标无意竞繁华。
已持宝瑞传君命,更拥香幢送道家。若预景文方物志,定先群卉赞祥葩。
知殊仲宣癖,岂解爱驴鸣?薄暮江头听,故乡墟里情。
立边村径远,归处柳烟横。自识中州近,岭南无此声。