危楼悬百尺,四面敞檐楹。雨重云迷岳,江空浪撼城。
千樯收浦暗,一鹭立沙明。清绝潇湘地,应深吊古情。
半额微黄金缕衣,玉搔头袅凤双飞。从教水溅罗裙湿,还道朝来行雨归。
深院无人春日长,游蜂来往燕飞忙。
海棠娇甚成羞涩,凭仗东风催晓妆。
色映临池竹,香浮满砌兰。舒文泛玉碗,漾蚁溢金盘。
箫曲随鸾易,笳声出塞难。唯有将军酒,川上可除寒。
春风吹明月,夜落梅花里。相对两忘言,清香淡如水。
析桂炊珠颇不赀,衰年累尔苦支持。我家乞米寻常事,十万饥军待饷时。
四气自潜运,阴阳互来往。春风何必多,碧草日夜长。
一树生空庭,婆娑不堪赏。旧业靡遗馀,生意久夭枉。
天心非不仁,物性固难强。睇彼桃李颜,徙倚增怅惘。
天下有诛赏,固非君所私。
太宗泣君集,意恐劳臣疑。
至公一以废,智术相维持。
哀哉功名士,汲汲尚趋时。
妍蹄饰镂鞍,飞鞚度河干。少年本上郡,遨游入露寒。
剑琢荆山玉,弹把随珠丸。闻有边烽息,飞候至长安。
然诺窃自许,捐躯谅不难。占兵出细柳,转战向楼兰。
雄名盛李霍,壮气能彭韩。能令石饮羽,复使发冲冠。
要功非汗马,报效乃锋端。日没塞云起,风悲胡地寒。
西征馘小月,北去脑乌丸。报归明天子,燕然石复刊。