领我清狂累几分,旁人指摘更深文。回眸但顾身边影,即尔依依望白云。
当年回雁峰头住,雁影云开天际路。夫君缥渺雁峰心,遥寄湖南烟雨渡。
谁知白雁杳寒沙,断使青峰遮日暮。日暮云迷雁阵哀,逢君千里雁书来。
欲分宝瑟银筝怨,似向沙明水碧回。一水盈盈乌石戍,千秋渺渺楚云台。
楚云台高芳草齐,湘干北望鹧鸪啼。虞卿著书亦何有,建阳卖卜还自迷。
瘦影难双矰缴满,寒更欲警露霜凄。清霜白露飞不前,亭亭片月当高天。
前身忆住青龙寺,血迹还埋古井边。遥飞尺帛君边去,沙上鸿踪隔暝烟。
终古石自碧,深春花欲红。
澄潭凝一碧,云末出双虹。
本心若虚空,清净无一物。
焚荡淫怒痴,圆寂了见佛。
五彩图圣像,悟真非妄传。
扫雪万病尽,爽然清凉天。
赞此功德海,永为旷代宣。
水作青龙盘石堤。
桃花夹岸鲁门西。
若教月下乘舟去。
何啻风流到剡溪。
黄鹤高楼已捶碎,黄鹤仙人无所依。黄鹤上天诉玉帝,
却放黄鹤江南归。神明太守再雕饰,新图粉壁还芳菲。
一州笑我为狂客,少年往往来相讥。君平帘下谁家子,
云是辽东丁令威。作诗调我惊逸兴,白云绕笔窗前飞。
待取明朝酒醒罢,与君烂漫寻春晖。
君誇通塘好,通塘胜耶溪。通塘在何处,远在寻阳西。
青萝袅袅挂烟树,白鹇处处聚沙堤。石门中断平湖出,百丈金潭照云日。
何处沧浪垂钓翁,鼓棹渔歌趣非一。相逢不相识,出没绕通塘。
浦边清水明素足,别有浣沙吴女郎。行尽绿潭潭转幽,疑是武陵春碧流。
秦人鸡犬桃花里,将比通塘渠见羞。通塘不忍别,十去九迟回。
偶逢佳境心已醉,忽有一鸟从天来。月出青山送行子,四边苦竹秋声起。
长吟白雪望星河,双垂两足扬素波。梁鸿德耀会稽日,宁知此中乐事多。
洞庭湖西秋月辉,潇湘江北早鸿飞。醉客满船歌白苧,不知霜露入秋衣。
合沓牵数峰,奔地镇平楚。
中间最高顶,髣髴接天语。
若耶溪边采莲女,笑隔荷花共人语。日照新妆水底明,
风飘香袖空中举。岸上谁家游冶郎,三三五五映垂杨。
紫骝嘶入落花去,见此踟蹰空断肠。