朝廷养公公养儿,儿为心腹股肱谁?当时意气各相许,儿
不负公公负主。
养儿至死心不易,宁不为儿不为贼。
君不见入朝告变,归杀身此儿非养。
宁非真养儿,身死名不腐,惟有真儿心独苦。
手种丹桃岁月赊,感君投我胜投瓜。来疑度索山城远,去恐天台石磴斜。
已托神仙栖寿域,敢教儿辈恼邻家。餐馀便有通灵意,不待卢仝七盌茶。
银台门下见铜章,前后清朝共宠光。意气古称燕慷慨,科名今此汉贤良。
山多黍稌知秋熟,县有弦歌爱日长。十五年前同辈少,杏花阴里忆升堂。
波光树色两沉浮,水郭山村共一舟。柔橹数声听未了,不知身已在中流。
庾亮楼前月正明,谢公墩上雨初晴。
清光照我双吟鬓,此夜怀人万里情。
隔竹流萤看不见,绕枝羁鸟宿还惊。
天涯一望乡心切,肠断秋山笛里声。
北风吹卷洞庭波,飞舸还经孟渎河。
今日胜兵方有算,向来遗孽本无多。
中宵驿使传书捷,两岸欢声入棹歌。
闻说西南犹转战,几时甘雨洗天戈。
君家好兄弟,恩义两不睽。岂唯举止似,语笑皆天倪。
我本通家友,三年负招携。留欢极酣乐,饱德无嫌懠。
凉秋入庭树,风露忽已凄。昔作凤和鸣,今为雁分栖。
悠悠沧江上,道路阻莫跻。到门见桑梓,登堂颂黄鲵。
人生重骨肉,至乐谅不齐。送君东城去,蔓草青萋萋。
何人妙作南极图,极星晃耀当南狐。化为老人长骨颅,翩然凌空一鹤孤。
刚风为举云为扶,俯视六合皆泥涂。下有二翁仪貌都,仰天翘首若有呼。
仙凡异路心则孚,颇觉殊相非庸夫。茫茫尘海难乘桴,谁更有人如此夫。
新安谢氏黄绮徒,伯年七十颜不枯。绣袍白简高帽乌,如星有芒鹤有雏。
封章帝降来江湖,李也与翁同范模。布衣韦带相萧疏,禀形钟气非二初。
情深不间尔与吾,此图此景世岂无。持以髣髴犹其粗,郎君得此踰瑶玞。
身立玉阶入金铺,南飞一曲酒满酤。恨不举翼如轻凫,当筵索笔徵诗逋。
鲁歌三寿理不诬,五星作赞后有苏,吾才不能奈此乎。
远别多情近却无,几回书札费招呼。三年旧雨虚来客,一枕清风独负吾。
未信红尘催白发,始知城市有江湖。西垣匹马经过地,谢朓楼头日又晡。
打窗鸣雨忽来过,坐听欢呼杂棹歌。沙口渡喧人语乱,柁头风急水声多。
尘心最渴真消得,农事虽宜奈晚何。七十二泉云雾里,可能流润入官河。