讽讨穷修晷,颇悦古人情。
周楚先河滥,汉晋浩波横。
吐吞烟霞混,组绣阳春生。
妙化犹九转,巧拙非一程。
隋侯自朗莹,和氏自温明。
既使瓴甋竞,又俾鱼目争。
所以绝琴者,千载不复鸣。
汎汎水中蓱,离离岸傍草。逐浪高复下,从风起还倒。
人生不若兹,处世安可保?遽瑗仕卫国,屈伸随世道。
方朔隐汉朝,易农以为宝。饮啄得其性,从容成寿考。
南国有狂生,形容独枯槁。作赋刺椒兰,投江溺流潦。
达人无不可,委运推苍昊。何为明自销,取讥于楚老?
倾欹石片插涟漪,上有萧萧杨柳枝。藻荇半浮苔半湿,浣纱人去不多时。
卜田宇兮京之阳。面清洛兮背修邙。属风林之萧瑟。值寒野之苍茫。
鹏纷纷而聚散。鸿冥冥而远翔。酒沈兮俱发。云沸兮波扬。
岂味薄于东鲁。鄙密甜于南湘。于是客有不速。朋自远方。
临清池而涤器。辟山牖而飞觞。促膝兮道故。久要不兮忘。
间谈希夷之理。或赋连翩之章。
赞皇之勋配裴度,度荐宰相才,此言殊不误。牛李之怨亦由度,黑白昭然本易悟。
珏耶嗣复耶,赞皇实救之。绹耶敏中耶,赞皇实引之。
此皆牛李党,谁言赞皇胸中城府多徇私。太原上党次第克,造膝密谋皆其力。
武宣二宗本水火,大叔得立太尉祸。崖州之变意中事,何必梦中乞哀我。
绣幄拥花王,秾姿斗艳阳。枝枝承日彩,片片引天香。
托植依馀地,含清逐后行。独怜春殿里,歌舞侍瑶觞。
荆南奏凯达神京,晓辟天阊瑞雪明。《朱鹭》铙歌翻郢曲,玉龙银甲洒春城。
貂裘尚忆军前赐,鹅鸭曾喧夜半声。自此江湖空战垒,丰年有象课深耕。
急雨下江东,狂风逾大海。生死总为君,可怜君不解。
垄种千口牛,泉连百壶酒。朝朝围山猎,夜夜迎新妇。
卷甲长驱不可息,六日六夜三度食。初时言作虎牢停,更被处置河桥北。
回首绝望便萧条,悲来雪涕还自抑。