胡马来,饮淮浦。
春燕归,巢江树。
石头城,立不住。
狼居胥,在何处?耕问奴,织问婢,谁遣书生论兵事?万
里长城元自弃,生不逢檀道济。
史家遗草尽成编,太液池头万炬烟。天上六丁元下取,人间一字不轻传。
先朝故事非今日,内苑清游亦胜缘。却上广寒云雾里,禁城东指是文渊。
狄青在广南,寇盗尽削平。首功数十万,独遗智高名。
岂无金龙衣,肖似难可明。功疑古惟重,之子乃独轻。
由来古名将,事主贵忠诚。近闻章州牒,强半皆良氓。
孟轲有明训,善战服上刑。此辈竟何事,吁嗟安足评。
紫薇易开亦易残,紫薇热客有时寒。何如墨史将吟伯,岁岁年年画里看。
榆际截青冥,长天半所经。争收虹后雨,倍近竺西明。
红袖朝金母,彤旗卫玉京。峨眉一国妇,濯锦晒青城。
谁家两奴骑两骢,谁是主人云姓宗。
朝来暮去夹街树,经过烟雾如游龙。
问马何由得如此,淮安大豆清泉水。
胸排两岳横难羁,尾撒圆球骄欲死。
阳春三月杨柳飞,骑者何人看者稀。
梅花银钉革带肥,京城高帽细褶衣。
马厌豢养人有威,出入顾盼生光辉。
去年防秋古北口,劲风吹马马逆走。
对垒终宵不解鞍,食粟连朝不盈斗。
将军见虏饱掠归,据鞍作势呼贼走。
士卒久已知此意,打马追奔仅得彀。
天寒马毛腹无矢,饥肠霍霍鸣数里。
不知此处踏香泥,一路春风坐罗绮。
洞梁高负泥沙恶,一躯巧骨裹痴鞟。昨闻巳是三十年,今夕张灯始扪摸。
初疑螺尾不可梯,再进再折无尽期。鱼脑别波枯未已,蜃脚逢沙涩懒移。
人言此语得大槩,却须请君说细微。桃根倒僵虫齧久,蜜脾仄挂蜂归稀。
二洞三洞止一隙,解衣卧洞身投鳖。苍枰烂斧或有人,石桥浸影终无月。
当时蒋侯身不死,一去亲赍五日米。遥闻橹响送江船,头上恐是钱塘水。
避秦岂直武陵隈,何事桃花不出来。星河作影当归路,疑是淳于梦大槐。
自服大还丹,千秋去紫烟。徒闻不曾见,画里觅神仙。
嫩筱捎空碧,高枝梗太清。总看奔逸势,犹带早雷惊。
小门一径柳垂丝,帘下垂裾话别离。却问归来是何日,海榴如火烧高枝。