燕子矶头风日黄,游戎校士水中央。春深痛饮辜司马,日仄清斋虚太常。
大树低花遮勒短,红旗白羽塞卢长。何从一饱饥方朔,自买鱼虾入醉乡。
既盲而复视,兹事岂非神。万镒空青贱,双瞳水碧新。
固知中国手,还是本天伦。母节兼儿孝,能无格昊旻。
何人画秋色,芦花绣如组。罢钓睡孤舟,月满潇湘浦。
闻尔邻佳媳,经堂集梵僧。春虽添药架,秋必卸瓜棚。
何计还跨灶,随时且摸楞。愁云能引泪,莫上最高峥。
尔自作蠹鱼,我不阅一字。逢著好树根,抱著枕头睡。
郎君是郑虔,况值奉刘年。堂北丹萱丽,巴西宝婺鲜。
举头参戴胜,握手问彭篯。阿母应仙侣,何年凌紫烟。
陶唐天子调八风,凤仪兽舞明廷中。
谁知鼓腹行歌者,复有山中击壤翁。
短袖单衣露两肘,野状村容不自丑。
掀髯笑傲肩相随,共道帝力我何有。
柳谷饯日旸谷宾,老翁那记昏与晨。
一作一息有出入,时耕时凿无冬春。
蓂荚开残又朱草,生来未识平阳道。
海隅赤日烧九州,寰中息壤汩洪流。
已见天戈挥丹浦,更闻风伯殪青丘。
老翁其间百不忧,直从红颜到白头。
君不见许由逃尧劳步履,巢父洗耳污清泚。
华封老人费言辞,康衢小儿强解事。
姑射丰姿虽可珍,神仙仿佛信难真。
君看击壤千年后,多少行歌带索人。
篱头筚栗竞发,炉心榾柮通红。
煨香蹲鸱已熟,流澌冻醴方融。
小窗一梳新月,影在梅花树东。
万死投荒七十春,幸逢桑梓话情亲。士师柳下难称枉,渔父芦中易怆神。
往事悠悠如捕影,馀生落落且同尘。浊醪妙理天之禄,好醉樽前掌上身。
昆明波涛南纪雄,金碧滉漾银河通。平吞万里象马国,直下千尺蛟龙宫。
天外烟峦分点缀,云中海树入空濛。乘槎破浪非吾事,巳斩鱼竿狎钓翁。