故宫法曲冷朱弦。倚龙吟、风雨潸然。开宴记芳时,南薰韵入流泉。
河清慢、徵角重翻。宸游处,仙籁层霄遍彻,仗合苍官。
和春雷别殿,笃耨御香前。
无端。青城几千里,黄鹄谱、应指秋寒。零乱杏花词,梦落万水千山。
问霓裳、几度飘烟。知音少、枨触孤臣老泪,怨拨哀弹。
恨宫声不返,凄绝陇禽言。
玉魄铅花晚逐飞,素娥青女夜忘归。窥帘暗迫肌生粟,到地明看星射辉。
窃药路茫蝉鬓老,拊膺人去蚌珠依。龙墀如水瑶阶滑,争似烟光卧掩扉。
正忆仙芝艳艳开,报书忽下紫鸾催。才驱羸马西溪度,旋逐狂风北雨来。
绝代妍华劳远梦,片时欢赏阻英才。横塘十里烟云冷,自昔佳人不易谐。
深院鞦韆儿女情,桃花香暖月华清。碧窗梦破啼鸦散,杨柳风前笑语声。
圣帝今何在,皇恩不可酬。康平叨四纪,德业慰千秋。
刑赏天王政,奸谀遐迩休。神功昭绝域,灵瑞辑中州。
尺土一心泽,秋毫万里眸。唐虞轶高志,秦汉眇凡俦。
千古英雄主,群生际会优。一朝三世禄,两诰五云浮。
罗织曾生死,权豪已破谋。晋惭天日末,归乞陇云游。
白面新承宠,金门早见收。天波春溢海,晚眷雪盈头。
终自怀芹曝,无由报马牛。夙期天保祝,不为鼎湖留。
龙剑空陈迹,乌号遗世忧。天风悲海岳,云日惨旌斿。
山色悽还变,江声咽不流。麻衣飞暮雪,杜宇剧春愁。
宾旅辞华馆,弦歌静玉楼。凤膏寒贝阙,孔盖杳瀛洲。
仙骨一区木,神龙数尺丘。忠肝悽欲裂,苦节竟何求。
夏启归贤嗣,周成佐故侯。儿曹贞信义,王业勉伊周。
壮士应崇孝,残躯不解筹。徒将庭教意,不尽此生谋。
力竭怀终古,哀馀抱寸幽。龙颜瞻失睹,天阙负无由。
怅望苍梧老,啼痕湘水侔。山川两不灭,此恨共悠悠。
扶风宜甫,听余教旨。你从前、入道未是。终有洪禧,旧交朋、陆山后至。一一须、听他玄理。山头休去,此中居止。兼乞觅、庵粮便利。直待盈盈,恁时节、同将师礼。住十洲、大家欢喜。
茶无绝品,至真为上。相邀命、贵宾来往。盏热瓶煎,水沸时、云翻雪浪。轻轻吸、气清神爽。卢仝七碗,吃来豁畅。知滋味、赵州和尚。解佩新词,王害风、新成同唱。月明中、四人分朗。
平生颠傻,心猿轻忽。乐章集、看无休歇。逸性摅灵,返认过、修行超越。仙格调,自然开发。四旬七上,慧光崇兀。词中味、与道相谒。一句分明,便悟彻、耆卿言曲。杨柳岸、晓风残月。
如论性命,须搜夕昼。光明照、有甚肥瘦。日月西游,当中斡、枢机北斗。
天花绽、异香无漏。
空空皆出,虚虚尽透。清凉处、逍遥交媾。自在跻真,轻飙外、任飘精秀。
聚云朋、更兼霞友。
虚中空外认盈盈。喜前程。看分明。占得真坚,慧照助新声。
五座门开通出入,任来回,好游行。
高峰□上便纵横。结云棚。势峥嵘。滚出灵光,一点似朱樱。
彩色般般笼罩定,处清凉,永长生。