古人云此水,一歃怀千金。试使夷齐饮,终当不易心。
寒风发清响,木叶忽纷飞。微月澹樵径,疏烟生竹扉。
隔林深犬吠,远寺夜僧归。闲步寻幽兴,相于拟息机。
竹屋围深雪,林间无路通。暗香留不住,多事是春风。
斜光月映纱窗小,美荫云连翠竹高。花露染成香地暖,隔帘轻吹晚骚骚。
绝塞万山秋,筹边更筑楼。马肥春苜蓿,人醉卧箜篌。
图画云台列,功名铁柱留。上公蒙宠异,方赐紫云裘。
知己林和靖,论心何水曹。
平生怀玉雪,独立占风骚。
月落香方觉,天寒韵更高。
冥搜吟未就,清梦满江皋。
折花逢驿使,寄与陇头人。
江南无所有,聊寄一枝春。
高堂有旨酒,列坐有嘉客。相逢燕赵徒,携我酌春夕。
香雾蒙玉壶,飞花落瑶席。狼籍驼蹄羹,照座浓琥珀。
美人红罗襦,微微送廊芗泽。酒酣闻浩歌,歌声惨不怪。
劝客尽此觞,光阴如电激。今日清镜颜,明日青山魄。
百年不可知,须为目前惜。四座感此言,举觞更浮白。
乐哉此夕饮,髡亦能一石。
冥色如烟村,残云带寒雨。芦荻风萧萧,渔人隔烟语。
木棉初种时,其子皆露天。
意在衣被人,不肯为人怜。
我行忽见之,三叹心惕然。
感此复再拜,草中有大贤。
丈夫生宇内,岂止图自全。
鹑衣瓮牗下,措意在八埏。
杯水虽至微,味亦同深渊。
泰山非不高,远视等一卷。
但使志今存,何必快目前。
惜哉彼下士,白发守遗编。