采药采参苓,种花种桃李。参苓令人寿,桃李夏阴美。
监门能解围,饿夫堪救死。古来慷慨人,往往出下士。
厚貌仰姬公,绝交广刘子。二端孰为正,偏辞竟难恃。
卓哉赵孟言,劝君锄棘枳。
辘轳梦断金梧井,夜月沉沉风露冷。
起向庭中独自行,伴人惟有梅花影。
闲来结得小茅亭,但识烟云月露形。历日不书藤叶纸,年年只记柳条青。
海棠栽植遍尘寰,未必成都欲咏难。
山木瓜开千颗颗,水林檎发一攒攒。
初疑红豆争头缀,忽觉燕脂众手丸。
西蜀僧家根拨小,南荆宫舍树支宽。
高穿群木无因蔽,平倚危楼最好看。
十亩园林浑似火,数方池面悉如丹。
锦袍万丈仍连袂,珠被齐光更合欢。
风嫋细腰妆正罢,露晞铜雀泪新乾。
晨曦远借彤云暖,秋魄微侵甲帐寒。
会讌岂劳供幄幕,采香应见费龙檀。
穠烧游女青丝发,殷染妖姬白玉冠。
宾席半移隈茜绶,使车多热簇雕鞍。
层层排朵萦飞蝶,密密交柯宿翠翰。
诗客早惭矜镂管,画工谁敢炫霜纨。
本期相伴千场醉,可忍轻邀百卉残。
川路尚移随迅濑,蕃船犹折出长澜。
飘零绛雪深盈尺,收拾晴霞散结团。
时去独应贤者识,色空前有达人观。
谱为仙子终须美,实作寒梅况不酸。
五六年来离别恨,春宵频梦石台盘。
长江一马化龙游,却惜河山半壁收。肆志强臣频耀武,清谈名士仗宣猷。
立排异地迁都议,静镇新亭入室矛。晋代千秋踪迹邈,乌衣门巷到今留。
叔宝心肝实可嗟,刺闺遗法变骄奢。艳歌玉树凭江总,琦阁珠帘贮丽华。
桃叶山前惊敌渡,胭脂井里避军哗。不知都水高台畔,曾否回头悼故家。
白发无凭吾老矣,青春不再汝知乎。
年将弱冠非童子,学不成名岂丈夫。
幸有明窗并净几,何劳凿壁与编蒲。
功成欲自殊头角,记取韩公训阿符
萧萧风雨声,一夜入修竹。
中有贵世人,归云掩茅屋。
鸟集云停过草庵,悠悠心事向谁谈。南人北去途将半,步步回头总望南。
侍郎将命出金銮,道路传呼远近欢。
关内官曹迎使节,秦中父老识衣冠。
云开太华三峰秀,水绕黄河九曲寒。
寄语渭川千亩竹,西风还解报平安。