夫子刚且勇,一摧遂终身。于今斗牛间,郁然气不申。
平生慕用意,碣刻留千春。更为祠堂咏,尚代鸡酒陈。
语玄人不到,星汉在灵空。若使无良遇,虚言有至公。月明千峤雪,滩急五更风。此际若吟力,分将造化功。
独整王师陌上游,村庄儿女尽凝眸。请看我亦何曾异,毕竟人间不剃头。
中年爱书画,益我难纷陈。谁谓雕虫技,能写天地真。
闭户到万里,何必舟与轮。平生好山水,登涉劳精神。
读书苦歰口,有如姜桂辛。掩卷易茫然,何处问前津。
同志不易得,离合有前因。金尽交自疏,直言易忤人。
无如绘画妙,披之满室春。心体得畅适,早晚常相亲。
随笔得奇境,入座耳目新。再拜书与画,真比席上珍。
早雁忽为双,惊秋风水窗。夜长人自起,星月满空江。
瓮城东望势崔嵬,万顷银波翠嶂开。九月蜑舟收内港,潮婆风报澳南来。
春夜开筵宴钜公,英英豪气吐霓虹。诗歌白雪篇篇锦,酒泛流霞艳艳红。
玉烛银台光绮席,罗帷绣幕霭香风。醉来却意游仙兴,一曲霓裳度月宫。
旅馆相逢即故乡,别筵谁遣近垂杨。燕山二月春犹薄,欲赠烟丝苦不长。
青门有归路,坦坦高槐下。贫贱自耻归,此地谁留我。门开送客去,落日懒回马。旅食帝城中,不如远游者。舟成于陆地,风水终相假。吾道谅如斯,立身无苟且。
荼蘼开尽见山茶,血色娇春带雨斜。莫是今年逢闰月,东风吹到背时花。