石阑栖影,零乱几枝玉。年年冷漪荒翠,心事孀娥独。
一笑飞琼戏挽,消得珠成斛。料量金屋。吹箫声里,唤起新妆倚修竹。
谁信空尊易泣,颠倒伤春局。多少飘麝楼台,落靥东风扑。
莫为题琼客去,流怨松陵曲。翠禽还宿。却收镫火,自下罗帏梦蛾绿。
逼仄东南路,连天紫翠峰。
微云还掩日,小雨正催农。
谷鸟投枝急,山花落涧浓。
意岩今不还,谈笑喜相逢。
分漕得洛川,谠议更昭然。在省曾批敕,中台肯避权。
所悲时渐薄,共贺道由全。卖与清平代,相兼直几钱。
奉诏抡文秘殿西,才华知合籍金闺。思亲浩荡江波远,恋阙迟回苑树低。
望鹤楼前移綵鹢,吟诗花底听黄鹂。归来尚觉春风早,雁字充庭玉笋齐。
入谷初疑路不通,一溪流出万山中。化人宫殿非今制,野老衣冠有古风。
黄独斸时朝雨歇,紫芝歌罢莫云空。重阳且莫登高去,厌见泾川贼阵红。
古人取远士,得一以为豪。
江左贡千百,选抡今始劳。
占对混童厮,趋跄偕吏曹。
以兹寓绳准,弃髓索皮毛。
遂乃考卷业,成文喧诵号。
其次严保举,虚牍相笼叨。
富儒坐可得,贫儒走滔滔。
有司见其然,厌贱如蓬蒿。
谁知真儒者,理黜宁不遭。
陈生青紫门,佐书越江皋。
秩满在选中,家寒无所操。
虞翻显凭易,买臣进缘骚。
吴士例则然,且毋衔名高。
翠华临阙巷无人,曼衍鱼龙触眼新。
羽蝶低昂万人醉,木山采错九城春。
闲坊厌听粻煌鼓,晓漏犹飞{左车右历}辘尘。
谁解招邀狂处士,掺挝惊倒坐中宾。
灯火楼台锦绣筵,谁家箫鼓夜喧阗?光移星斗天逾近,影倒山河月正圆。
金锁开关明似昼,铜壶传漏迥如年。五云不奏《霓裳曲》,空使扬州望眼穿。
春恨复秋悲,秋悲难到时。每逢明月夜,长起故山思。
巷僻行吟远,蛩多独卧迟。溪僧与樵客,动别十年期。
逝者真如水,堂堂抚岁华。牛衣仍对泣,马齿且频加。
急漏催残夜,回风散六花。团圞坐儿女,一笑醉流霞。