卸髻娇娥夜卧迟,梨花风静鸟栖枝。
难将心事和人说,说与青天明月知。
越台凄瑟商飙起,山中桂树清于水。泠泠七弦飞霞子,谷音互答松篁裹。
我来元鹤几回翔,风泉万斛倾吾耳。一弹再弹还有情,难将古乐合新声。
此地悠悠今何世,此意寥寥谁与明。酒阑无计能留客,而我携君手不释。
振衣起舞天汉低,击节高歌山月白。嗟子十二始调弦,朝朝梦枕如飞仙。
伯喈叔夜非比肩,琴心独往义农前。二十束带常羁牵,回首风尘空惘然。
披豁为君赓一曲,呜咽沾巾声断续。漫云海上去求师,感君爱君君应知,但记空山落叶时。
淮风情舒舒,楚水日夜流。
风能驾吾帆,水可载我舟。
余归知几时,子望悬百忧。
念我兄弟寡,商参各殊州。
十年不一逢,会合何所由。
幸逢子来归,与我相慰投。
甥儿入吾牵,甥女出吾留。
子吾笑其间,贫不知可愁。
心如熙春阳,乐若醉酒酬。
忆我别子日,将行更逗遛。
泣恐伤子心,泪出仰目收。
别日才几时,别思日九秋。
心随西北风,目望东南楼。
主人仁且贤,怜我羁旅游。
晨粳玉炊香,暮酒金注瓯。
盘蔬罗春青,豆脯兼夕鱐。
为食岂不美,义咽不下喉。
要当归子同,半菽饱亦优。
始予志所学,义当望轲丘。
朅来与世评,众口忽起咻。
尝观世金朱,此道久已偷。
胡为不奋去,附世如赘旒。
而子亦待人,特以贫不谋。
参差两如此,偃蹇势略侔。
要当去引去,逸世出网罘。
遐追避世徒,子与侍巾裘。
吾将亦娶妇,力以石臼求。
贸田结归庐,种树屋四周。
子居课桑蚕,我出鞭耕牛。
教妻绩以筐,使儿饷东畴。
坐笑忘岁时,聚首成白头。
归乎当何时,诗以侑子讴。
长松密竹翠交加,洞府新开碧海涯。石上仙人留足迹,春深涧水出桃花。
流传图画来千里,生长儿孙只一家。目断飞鸿那可到,旧游空指赤城霞。
宦情乡思两依依,独裹寒毡去若飞。岁晏忍为千里别,林间惊见一人归。
官河远树迎仙棹,夕日暄风飏綵衣。漫使临歧生怅望,可容泉石借馀辉。
晓色微茫尚带星,修蹊荦确断人行。
独支瘦竹身犹健,高入重云地忽平。
落月正当山缺处,细泉频作雨来声。
上方灯火青林曲,隐隐疏钟一再鸣。
齿德俱尊冠百僚,圣恩优宠免趍朝。丹心烱烱云霄上,白发萧萧岁月遥。
弘化已推嘉绩著,论心长遣鄙怀消。明廷倚托今逾重,肯许还山访采樵。
旧业轩岐术,承家复几年。济人咸仰德,医国共推贤。
花满仙林杏,香分橘井泉。九重恩眷厚,四海盛名传。
苍鹰黄犬五花骢,木落风高箭上弓。三穴若能搜狡兔,九天方可下冥鸿。
上苑离宫处处迷,相风高与露盘齐。金阶铸出狻猊立,
玉树雕成狒cf啼,外使调鹰初得按,中官过马不教嘶。
笙歌锦绣云霄里,独许词臣醉似泥。