尾劄泥涂贱此笛,手提鸡肋峦虚名。
芦花伴我头俱白,山色迎秋意转清。
沙软马留金褭印,雁归滩列水犀兵。
尚能趁得黄花酒,听取东篱笑语声。
最怜皇孙衣如鹑,尝笑参谋衾似铁。
我今短褐秃无尾,穷年絮被还百结。
勗清只饮洛口水,祁寒欲避西山雪。
奈何童婢生菜颜,鸡肋相将伴头屑。
小儿窥见已么麽,自言身是西州杰。
青天白日用意深,浮云薄务生愁绝。
一夕饮水成内热,抱璞出门望而却步折节。
余光箭牖惊客眠,唤作非填写应泣血。
花竹深,房栊好。夜阒无人到。隔窗寒雨,向壁孤灯弄余照。泪多罗袖重,意密莺声小。正魂惊梦怯,门外已知晓。去难留,话未了。早促登长道。风披宿雾,露洗初阳射林表。乱愁迷远览,苦语萦怀抱。谩回头,更堪归路杳。
缭墙深,丛竹绕。宴席临清沼。微呈纤履,故隐烘帘自嬉笑。粉香妆晕薄,带紧腰围小。看鸿惊凤翥,满座叹轻妙。酒醒时,会散了。回首城南道。河阴高转,露脚斜飞夜将晓。异乡淹岁月,醉眼迷登眺。路迢迢,恨满千里草。
娇态殿馀春,芳名艳花谱。樽酒暖风前,僛僛为君舞。
楚客怨逢秋,闲吟兴非一。弃官守贫病,作赋推文律。
樵径未经霜,茅檐初负日。今看泛月去,偶见乘潮出。
卜地会为邻,还依仲长室。
建州氓隶敢滔天,乱领妖腰伏乃愆。
献馘牙门森戟纛,解严后庑戢戈鋋。
劳归宣润奇材客,勅赐番禺馈米船。
劝课蚕桑陈俎豆,顽愚悛悟悔从前。
一溪流石色,万木耸山阴。地僻有佳景,眼明劳寸心。
坠猿犹挂壁,惊鸟忽移林。莫问去程远,行人方苦吟。
孺子圯桥跪履年,七章德在谷城仙。所言道德帝王事,不比盘盂长短篇。
晚欲出尘应有诀,初行遇汉岂非天。萧曹勋业皆劳力,宁似功成樽俎前。
朝著紫宸殿,直庐金马门。楞伽百八句,柱下五千言。
何处求花藏,忘机即漆园。凉宵万籁寂,明月在前轩。