折杨柳,上章台,柳色依依尚未回。汉家尽得单于垒,屈指归同社燕来。
白马何翩翩,况复值神武。
逸足看夷犹,四足入风雨。
右盼空流沙,左历无全虏。
中夜视房心,趣目翻霞举。
朝饮昆仑池,夕秣龙川渚。
毛族空成群,斑驳亦何数。
神物不虚生,寄托遇明主。
所适无险难,要知同彼此。
归来脱羁束,饱食刍与粟。
主人已封侯,安步驱华毂。
群芳珠箔映青楼,楼上珠帘卷玉钩。
十二香衢遍罗绮,青楼和月为君愁。
与客观棋日又晡,佯狂落魄老江湖。
未妨行事诸儿笑,敢谓知心举世无。
币竭并将空橐售,衾寒兼着破毡铺。
还家烂醉东篱菊,犹有儿能为我酤。
九郡饥民望使轺,阳春有脚不辞遥。更须速返鄱君国,莫遣诗筒久寂寥。
苍苍凉凉红日生,葱葱郁郁佳气横。鉴湖春色三百里,桃花水涨扁舟行。
花间啼鸟传春意,声落行舟惊梦寐。胡床兀坐心境清,转觅湖山有风味。
鉴中风物几经春,身在鉴中思古人。禹迹茫茫千载后,疏凿功归马太守。
太守湖成坐鬼责,后代风流属狂客。狂客不长家鉴湖,惟有渔人至今得。
日暮东风吹棹回,花枝照眼入蓬莱。回首湖山何处是,欸乃声中画图里。
逆旅栖栖十九年,五蛇夹负遂升天。却惭不及齐威正,卿相由无管仲贤。
阁中高隐岁华深,龟鹤精神老不侵。宝剑妙传驱鬼术,灵丹长有济人心。
弥明石鼎方联句,弘景袈裟遽掩衾。借问青牛何处去,九天云路杳难寻。
清江漫漫日夜流,江边无风人自愁。冯夷击鼓河伯怒,蛟龙掉尾鱼吞舟。
人生一死亦难处,何不相从听媪语。公无渡河公自苦,人心险过山嵯峨,豺狼当路君奈何。
劝君收泪且勿歌,世间平地多风波。
长安城边边地永,万里沙场地无井。秦人掘土土作城,城下窟深胡水冷。
汉家将军号都护,西征上陇寒日暮。野驼跑水无处寻,饮马长城窟边去。
长城窟,古来战死多白骨。征人半作马下尘,犹向阴山斗驰突。
去时胡天霜雁鸣,归见玉关春草生。将军功高封列城,斗死伍符无姓名。