日长侍立南薰殿,圣主从容正开卷。
内臣如鹄拥图书,诏许近前曾一见。
玉躞金题照眼新,三王二李迹未陈。
妙笔森芒洞冥漠,乃知今人非古人。
归来三叹北窗下,开屏见此新图画。
流淙百折挂石梁,古木寒松势相亚。
木末何人一草庐,山泉之人昔所居。
鸿胪寺里晚朝下,对此高堂心郁纡。
华亭柳湖眼中见,武陵桃源路岂殊。
老夫曾住康王谷,五老香炉映飞瀑。
乱来井臼今可存,因尔高歌望黄鹄。
邑里萧条民未复,斋居卑湿病相牵。客愁连月唯闻雨,农事关心拟问天。
自幸拙耕终岁饱,更惭中酒日高眠。不才如此真堪弃,敢负明峕费俸钱。
羁旅立冬时,凄风擗面吹。病多丝发短,愁怯雪霜欺。
人事频如幻,纵横一似棋。寒暄何足问,天地总无私。
久忆名山胜,春风泛艇游。巨涛吞宝刹,朗月涌江流。
啼鸟窥禅诵,飞花过石楼。上方钟磬晚,天乐起峰头。
宋家飘泊到厓门,终古令人一怆魂。此际征帆不可渡,满天风雨下黄昏。
黄蒿白苇遍齐东,兔窟经营在此中。野老侧身来似鬼,韩卢点首去如风。
材高并骛难空返,敌狡穷追易见功。立马纵观悲世事,平阳血战亦英雄。
孤舟落何处,山水四周遭。水斗潆洄急,山含寂寞高。
中流明彩蛤,夹筱坠苍猱。游者非康乐,长吟亦自豪。
数椽茅屋绝过从,窗户深明一径通。雨过竹丛增晚翠,风翻荷沼乱殷红。
揩磨五字无瑕颣,鼓吹群经有折衷。敩学从来自强半,应怜时辈尚谈空。
虚堂清簟午抛簪,人静疏帘映昼阍。身过中年心已倦,病因烦暑气常昏。
紫烟碧月天初赐,乳窦寒泉世莫论。尘味暂忘惟嗜此,更无馀思到芳樽。
宿云解駮远峰青,谷鸟惊呼报午晴。屋冷篱疏茅店迥,路平沙软笋舆轻。
行穷坡岭山方好,捲尽旌旗眼更明。慷慨未须关世务,胸怀得酒暂能平。