栾栾馀病骨,踽踽本孤臣。夷饿怀餐粟,轲居忆徙邻。
旧围宽胁带,镵刻暗书筠。亲见扬雄者,容仪不动人。
仙翁得仙朝玉皇,当时种杏盈山冈。传闻落英堰流水,每到三月溪泉香。
白云霏霏出幽谷,独鹤沉沉唳乔木。寒潭深处睡蟠龙,灵草芳时跃青鹿。
丈人何年居此间,诜诜孙子如芝兰。抱才求进十五六,亦有随计乡书还。
步兵傲世逸千载,谁道风流至今在。软炊玉粒烹黄鸡,客子虽多竟相待。
我爱长吟登好山,到此便欲辞尘寰。可能筑室辄延我,为君鍊熟黄金丹。
丹成大笑分一粒,坐令绿发回朱颜。浮生百岁不早悟,日月扰扰空循环。
立屋聚群经,执经授诸儿。趋善务深畜,言行蹈前规。
譬欲种嘉禾,春膏力锄犁。一朝秀而实,刈熟当如坻。
遂为道德饱,用济斯民饥。庭木岂不美,凉阴奉遨嬉。
池水岂不深,濯热临清漪。作止既可乐,左右皆宜之。
瑶琴谁为弹,倚声奏吾诗。
十里湖山紫翠秋,师居独占一岩幽。谈经已许分吾坐,更有新诗索献酬。
九月尚春衣,高林望已稀。朔风从地起,大雪近僧飞。
鱼懒寒谁击,麈閒静不挥。无人相问讯,只合掩荆扉。
屏翳驱云结夜阴,素华飘堕恶氛沈。
色欺曹国麻衣浅,寒入荆王翠被深。
天上明河银作水,海中仙树玉成林。
日高独拥鹴裘卧,谁乞长安取酒金。
众人务苟合,达士羞雷同。
不可相为谋,真成马牛风。
我爱郭文举,乾坤一冥鸿。
松门堆复积,埋石亦埋莎。为瑞还难得,居贫莫厌多。
听怜终夜落,吟惜一年过。谁在江楼望,漫漫堕绿波。
剪水轻花著地消,弱肌无力倚风飘。欲知回旋空中舞,恰似杨家静婉腰。
短榻无聊拥败绨,开门深雪压檐低。苍松白石寒相照,曲巷斜桥去欲迷。
舞态不禁风脉脉,羁怀都似鸟凄凄。小山诗思清如许,不见高人出剡溪。