雨干霜枝偃欲扶,两心应与石同枯。山中岁月无人记,曾宿当年老凤雏。
一钱亦掷水,三尺只鞭蒲。古有刘邦伯,今称杨大夫。
碑螭生细藓,祠树长高梧。别有麒麟阁,千秋仰画图。
黄池岸边风起沙,江陵行客正思家。即愁朱绂淹归计,况对青林感物华。
南郡永怀丞相柏,东门谁种故侯瓜。荒台古苑经过地,落日时闻奏鼓笳。
濯濯萦春晚,依依带暝饶。
楚宫皆饿死,无计学织腰。
黄茅垄上雨和泥,苦竹冈头日色低。自是行人行不得,莫教空恨鹧鸪啼。
溪深不比海子深,一物从来有一心。野凫赶鱼溪上去,鹧鸪飞过野凫沉。
鹦鹉能言百鸟惊,鹧鸪叫噪阻人行。珊瑚软语呈娇媚,不似班鸠得拙名。
我有二奇石,来自上下钟。是时我行自南复之东,二物真相从。
楼船习习生清风,迩来数年委置庭草丛。新春有客赠我石,其数与物皆相同,问之云来自蜀中。
殊形异状不可以模写,大抵荒崖绝壁自天生质非一日,复有长江之水朝夕相撞舂。
其间岁月不知几千百,乃成造化之神功。东坡雪浪何似者,吾此四物无乃堪弟兄。
有客谓予言,此石置之盆,可种九节仙灵草。南沙偶来观,谓客言诚好,我将致之时尚早。
早闻扣门声,一童手持抱。即令童子洗石分种之,如送仙人上蓬岛。
走笔谢南沙,清贞愿相保。世上琼瑶何足宝。
入城先过我,应只为论诗。思在停云地,情如泛雪时。
风前歌更激,雨后句偏奇。避暑松阴石,相逢不可期。
千丝万缕斗妖娆,和雨和烟陌上飘。夜夜篴声关塞路,年年杯酒灞陵桥。
隋堤台女输浓黛,楚国佳人斗细腰。只恐章台春易老,几回攀折恨萧条。