郭外轻阴爽气多,风光谷雨近清和。新林遥指花宫出,旧侣曾陪竹院过。
一路野芳红似锦,几湾春水碧于罗。到门啼鸟浑相识,遗墨空房涕欲沱。
积素凝寒透琐闱,乱铺风片转辉辉。祥占太史春偏早,曲奏仙郎和更稀。
色映瑶台迷鹤舞,光摇银树失花飞。玉河堤畔人归晚,带得琼珠满客衣。
小暑夏弦应,徽音商管初。愿赍长命缕,来续大恩馀。
三殿褰珠箔,群官上玉除。助阳尝麦彘,顺节进龟鱼。
甘露垂天酒,芝花捧御书。合丹同蝘蜓,灰骨共蟾蜍。
今日伤蛇意,衔珠遂阙如。
节物随时好,元宵兴味多。常年苦风雨,今夕偶晴和。
天宇消氛翳,星华侵月波。六街纷合遝,两观迥嵯峨。
平昔财多裕,欢心虑靡他。深沈闭阆苑,窈窕引巫娥。
百斛澄瑶碧,千枝列芰荷。珠咽激清脆,霓袖竞婆娑。
颉颃将雏态,绵蛮命友歌。涓涓催急箭,殷殷尚鸣鼍。
缥缈飞华幰,丁东振宝珂。东西历登览,南北递经过。
不惜云罍罄,祇看牛影俄。恨无夸父足,拟掷鲁阳戈。
出入心忘计,晨昏用有那。佳时徒共乐,欢事不同科。
牵率调弦管,安排具绮罗。有虞虚腹馁,那作醉颜酡。
不见三千履,难逢十二梭。寂寥尘陌上,谁问夜如何。
我昔髫年侍此翁,自甘穷僻古人同。
道修白业曾先悟,官近青云却未通。
庭长嫩蝌新戏雨,径存衰柳旧摇风。
世间荣落私情尽,留得清史是至公。
世间多少能诗客,谁是无愁得睡人。
自我夜来霜月下,到头吟魄始终身。
永怀难自问,此夕众愁兴。晓韵侵春角,寒光隔岁灯。
心燃一寸火,泪结两行冰。煦育诚非远,阳和又欲升。
玉漏斯须即达晨,四时吹转任风轮。寒灯短烬方烧腊,
画角残声已报春。明日便为经岁客,昨朝犹是少年人。
新正定数随年减,浮世惟应百遍新。
荆楚旬宣盛事誇,十年重复赋皇华。更弦已见调疏越,切玉犹须试镆铘。
随手春风飘塞下,回头膏雨润天涯。亲闻父老慇勤说,沟壑沾恩数百家。
十载閒经紫塞秋,辟书连上得君留。一身已共冰壶洁,八法堪同墨宝收。
寿几欢心怜綵服,诗庭虚席待良筹。古今京洛风埃甚,去有亨途莫倦游。